Podobnie jak Magnussen otrzymali wyścig z zawieszeniem w Formule 1

Romaina Grosjeana – 2012

©DPPI

Przed Kevin Magnussen, Romain Grosjean był ostatnim kierowcą, który otrzymał zawieszenie Formuła 1. Nastąpiło to po ogromnym kolizji na pierwszym zakręcie Grand Prix Belgii 2012: po wypadku Lewis Hamilton w trawie wewnątrz Francuz znalazł się jako pasażer za swoim kierownicą jednomiejscowy, spowoduje straszny atak Fernando Alonso i Sergio Péreza. Zostanie zawieszony na Grand Prix Włoch i zastąpiony przez Jérôme d'Ambrosio w Lotus.

Yuji Ide – 2006

©DPPI

To coś więcej niż wyścig w zawieszeniu, to właściwie Super Licencja Yuji Ide, która została zawieszona w 2006 roku. Założony w Super Aguri Japończyk wyróżnia się brakiem talentu i czasami okrążeń znacznie wolniejszymi niż jego kolega z drużyny Takuma Sato, do tego stopnia, że ​​stał się zagrożenie dla reszty sieci. Sygnał śmierci zabrzmi po Grand Prix San Marino, podczas którego wrzuci Christijana Albersa do beczek. To zbyt wiele dla FIA, która decyduje się na odebranie Super Licencji, biorąc pod uwagę, że Yuji Ide nie posiada poziomu wymaganego w F1. Zastąpi go Franck Montagny z piątej rundy sezonu o Grand Prix Europy.

Jenson Button i Takuma Sato – 2005

©DPPI

W tym przypadku tak naprawdę zawieszeni nie są kierowcy, ale cały zespół. W 2005 roku zespół BAR-Honda został uznany winnym naruszenia technicznego podczas Grand Prix San Marino: samochód nie przekraczał wymaganej minimalnej masy, a na dodatek anglo-japoński zespół oszukiwał dzięki podwójnemu zbiornikowi paliwa co pozwoliło im biegać pod minimalną wagą. BAR-Honda zostaje wykluczona z dwóch kolejnych Grand Prix w Hiszpanii i Monako, pozostawiając Jensona Buttona i Takumę Sato na uboczu.

Mika Häkkinen – 1994

©DPPI

W dramatycznym sezonie 1994 z różnych powodów zawieszono nie jednego, nie dwóch, ale trzech kierowców. Pierwszym z nich jest Mika Häkkinen: Finn, który miał kolizję na początku Grand Prix Niemiec, w wyniku której upadł na Davida Coultharda i spowodował serię wypadków, został ukarany udarem zawieszenia. Pilot McLaren FIA była już na celowniku kilku poprzednich incydentów, zwłaszcza podczas startów… Philippe Alliot zastępuje go w Grand Prix Węgier.

Eddie Irvine – 1994

Drugim na liście zawieszonych w 1994 roku był Eddie Irvine, z pierwszego wyścigu sezonu w Brazylii! Irlandczyk z Irlandii Północnej, wówczas kierowca Jordanii, powoduje ogromny wypadek przed zakrętem 4, wypychając się z toru Jos Verstappen który zmuszony do hamowania w trawie, obraca się i uderza Jordana oraz Ligiera Erica Bernarda. W rozpaczy Holender wleciał w tył McLarena Martina Brundle’a, uderzony w głowę jednym z kół Benettona, na szczęście nie poważnie.

Eddie Irvine broni się, twierdząc, że nie widział Josa Verstappena, odkąd stracił lewe lusterko, ale sędziowie nie chcieli nic wiedzieć i dali mu wyścig w zawieszeniu. Po przegranej apelacji jego zawieszenie wzrosło do trzech wyścigów. Na kolejne rundy Jordan powierzył numer 15 Aguri Suzuki i Andrei de Cesaris.

Michaela Schumachera – 1994

©DPPI

Z Miką Häkkinenem i Eddiem Irvinem – tak Michael Schumacher który doznał zawieszenia w dwóch wyścigach w 1994 r. po Grand Prix Wielkiej Brytanii. Ukarany na początku wyścigu za wyprzedzenie zdobywcy pole position Damona Hilla na okrążeniu formującym, Niemiec nie zastosował się do sankcji w boksach, doszło do nieporozumienia między Benettonem a kierownictwem wyścigu. Dlatego sędziowie postanowili zdyskwalifikować Schumachera… który kontynuował wyścig ignorując czarną flagę.

Jeśli ukończy wyścig na 2. miejscu, FIA dokona przeglądu incydentu i pozbawi kierowcę Benettona dwóch Grand Prix. Sankcję, którą uda mu się przełożyć na Grand Prix Włoch i Portugalii, aby nie przegapić swojego krajowego wydarzenia w Niemczech. W tych dwóch rundach zastąpi go Jyrki Järvilehto.

Nigela Mansella – 1989

©DPPI

W 1989 r. Nigel Mansell – który wówczas jeździł Ferrari – otrzymuje zawieszenie w wyścigach po Grand Prix Portugalii. Powód? Podczas pit stopu na 40. okrążeniu Brytyjczyk spudłował i zahamował za późno, lądując przed garażem Benettona. Mechanicy spieszą się, żeby go popchnąć, on jednak woli włączyć bieg wsteczny, co jest surowo zabronione. Wąsaty kierowca został logicznie zdyskwalifikowany... jednak zignorował czarną flagę i kontynuował wyścig, który ostatecznie zakończył się dziewięć okrążeń później po zderzeniu z Ayrtonem Senną. Odmowa podporządkowania się będzie go kosztować Grand Prix Hiszpanii, w którym nie będzie mógł wystartować… a jego sankcja zostanie ostatecznie anulowana po rundzie hiszpańskiej!

Riccardo Patrese – 1978

©DPPI

Mówienie o zawieszeniu w tej dramatycznej sprawie jest nieco mylące, ale rozwój wydarzeń pokazuje rzeczywiste odrzucenie Riccardo Patrese. Grand Prix Włoch 1978: na początku panowało całkowite zamieszanie, ponieważ włączono zielone światło, a tylko samochody w pierwszym rzędzie zatrzymały się na swoich miejscach. Ronnie Peterson źle wystartował i został „uwięziony” w peletonie, który zwartym szeregiem znalazł się w prawdziwym wąskim gardle poprzedzającym pierwszą szykanę.

Riccardo Patrese jest zmuszony nagle wrócić na tor. Zaskoczony Włochem po prawej stronie, James Hunt upadł na lewą stronę i uderzył Ronniego Petersona, powodując ogromne karambole. Lotos Szweda gwałtownie uderza w ścianę i zapala się. Zmarł następnego dnia.

James Hunt oskarża Riccardo Patrese o odpowiedzialność za wypadek, nawet jeśli żadne namacalne dowody nie mogą potwierdzić winy Włocha. W obliczu buntu kierowców (wspieranych przez Ecclestone'a), którzy zagrozili bojkotem Grand Prix Stanów Zjednoczonych, Arrows zdecydowało się nie ścigać swojego kierowcy w Watkins Glen. Po raz pierwszy w historii Formuły 1 kierowca zostaje wypędzony przez swoich kolegów.

CZYTAJ TAKŻE > Magnussen protestuje przeciwko zawieszeniu w Baku: „Sędziowie nie chcą bitew w wyścigu”