Kévin Estre: „Osiągnąłem kamień milowy w pewności siebie”

24 Hours of Spa w końcu uśmiecha się do Ciebie. Jakie jest Twoje pierwsze uczucie?

Hormis ma quatrième place avec Porsche il y a deux ans (avec Team75 Bernhard. Ndlr), je n’avais jamais terminé. Alors gagner… C’est une course qui compte beaucoup pour moi, qui reste très difficile, avec un niveau incroyable. C’est quelque chose de particulier que de gagner ici, surtout cette année avec ces conditions. Je suis très fier pour GPX Racing qui a tout mis bout à bout malgré la décision très tardive de s’engager. Mais nous avions le package pour gagner.

Jak układały się relacje z zespołem?

Byliśmy tam trochę jako żartowniś. Jakość oficjalnych kierowców Porsche odegrała dziś rolę. Wnosimy nasze doświadczenie do tego młodego zespołu. Zespół był podekscytowany na początku wyścigu, kiedy znaleźliśmy się na prowadzeniu. Próbowaliśmy ich uspokoić, przypominając, że wyścig jest długi.

Jak poradziłeś sobie w tym roku z niezwykle trudnymi warunkami na torze?

Kiedy jeździsz na Nordschleife przez dwa, trzy lata, zaczynasz się do tego przyzwyczajać. Szczerze mówiąc, ostatnia noc była bardzo trudna. Zanim wywiesili czerwoną flagę, nie można było nim jeździć. Z radością wysiadłem z samochodu. Nic nie widzieliśmy, jechaliśmy z prędkością 140 km/h na prostej Kemmel na 3. lub 4. miejscu. Dla mnie czerwona flaga pojawiła się trochę za późno. To pozwoliło nam przetrwać, a na koniec był ten piękny sprint.

Czy trudno było zobaczyć, jak Nick Tandy wraca na koniec wyścigu?

Samochody bezpieczeństwa zmniejszyły przewagę, ale myślę, że w rzeczywistości mieliśmy około trzydziestu sekund przewagi. Z Nickiem jechaliśmy w tym samym tempie, nawet jeśli w dużej mierze zależało to od ryzyka podejmowanego w ruchu ulicznym. Byłem pewny siebie i gotowy do walki. Ruch w Blancpain jest czasami skomplikowany, a niebieskie flagi są dalekie od respektowania. Nick atakował mocno, czasami traciłem trzy sekundy…

I wszystko prawie się zmieniło od tej kolizji z Audi – WRT…

Chcę wyprzedzić na ostatniej szykanie, ale on (Shae Davis. przyp. red.) zwalnia hamulec i skręca, jakby mnie tam nie było. Hamuję ile się da, wjeżdżam na krawężnik… Na suchej części miałem dwa koła, na mokrym dwa koła. Powiedziałem zespołowi, że jest mi przykro, ale nie byliśmy objęci dochodzeniem. Było to stresujące, zwłaszcza, że ​​urwał się mały kawałek przedniego splittera. A bałem się przebicia.

Czy pozycja na torze nadal odgrywała ważną rolę?

We wszystkich 24-godzinnych wyścigach w ostatnich latach, z udziałem samochodów bezpieczeństwa i żółtych torów, musisz utrzymywać się na torze z przodu. Popełniliśmy mały błąd na początku wyścigu w boksach, podczas postoju o jedną osobę za dużo, po czym otrzymaliśmy przejazd, który zepchnął nas daleko w tył. Ale nie straciliśmy żadnego okrążenia. To skomplikowało nasze zadanie pod względem strategicznym, ponieważ musieliśmy podejmować mniejsze ryzyko, szczególnie w przypadku opon. Nie mogliśmy popełnić błędu z oponami, bo w przypadku kolejnego postoju stracilibyśmy okrążenie. Czasami przejeżdżaliśmy nawet siedem okrążeń na niewłaściwych oponach, szukając najlepszego momentu na zatrzymanie się.

Zwycięzca 24-godzinnego wyścigu Le Mans 2018 i WEC w GTE Pro od dwóch lat jesteś na niemal idealnej trajektorii. Jak to wyjaśnisz?

Być może dzięki pewności siebie zrobiłem krok naprzód. Nie w występach, w których mamy tendencję do przegrywania z wiekiem. W pewnym momencie przez lata gromadzisz wystarczające doświadczenie. Jest też sukces, samochód, który się nie psuje. Wygląda na to, że przez dwa lata pech mnie oszczędzał. Po Le Mans w 2018 r. był to ważny wyścig dla Porsche, najważniejszy wyścig GT na świecie. Cieszę się, że mam go na liście. Zostały mi jeszcze dwa lub trzy do powieszenia.