W Kwarantannie z AUTOhebdo – przyjazdy najlepszych supersamochodów

Australijskie Supersamochody, zwane do 2016 roku V8 Supercars, nie zasługują na to, aby pozostać nieznane zachodnim mediom. To bez wątpienia najbardziej ekstremalne Mistrzostwa Touring od wielu lat i postaramy się Wam to udowodnić kilkoma fragmentami.

– Zaczynamy „delikatnie” od pojedynku o drugie miejsce pomiędzy bardzo młodym Scottem McLaughlinem (Volvo, 20 lat) a referencyjnym Jamiem Whincupem (Holden, wówczas pięciokrotny mistrz) na ulicach Adelajdy w 2014 roku. Dosłownie zderzamy się z zderzaki w samochodach o mocy od 620 do 650 koni mechanicznych, to nie jest żart! 

– Układ Surfer's Paradise pozwala również na trudne bitwy. Tor położony na Gold Cost, nawet węższy od Adelajdy, nie pozostawia zbyt wiele miejsca na wyprzedzanie. Więc lustra czasami latają! Pierwszy klasyczny pojedynek pomiędzy Jamiem Whincupem (Holden) a Shane’em van Gisbergenem (Ford) w 2010 roku, który w szczególności przeprojektował pierwszą szykanę:

 Kolejny emocjonujący finał miał miejsce w 2011 roku, kiedy praktycznie całe pole było gorące; nie sposób wymienić wszystkich ataków!

– 1 km Bathurst, klejnotu kalendarza, nie brakuje pikanterii, zwłaszcza szalonego toru Mount Panorama, ale także znaczenia zarządzania paliwem. W 000 roku Jamie Whincup (Holden) monitoruje swój czołg, podczas gdy Chaz Mostert (Ford) atakuje ciężko do dogonienia. Kontakt zostaje nawiązany na początku ostatniego okrążenia:

Kilka lat wcześniej doświadczony Craig Lowndes (Holden) zatrąbił za Garthem Tanderem (Holden). Widzowie są zachwyceni! 

– Wreszcie napięcie może przerodzić się w starcia w supersamochodach. Typowym przykładem jest finał sezonu 2017, gdzie Scott McLaughlin (Ford) zostanie ukarany karą po zderzeniu z Craigiem Lowndesem (Holden), podczas gdy ten drugi bronił szans na tytuł swojego kolegi z drużyny Jamiego Whincupa, chcąc za wszelką cenę dokończyć przed Nowozelandczykiem.