Wspólne podróżowanie z Jean-Pierrem Jaussaudem

Pomiędzy kierowcami gokartów Normana, którzy często odwiedzali tor Caen-Carpiquet, nie będziemy mówić „ty”. Jak zrodziła się Twoja pasja do wyścigów?

Zaczęło się to u mnie, gdy miałem 10 lat i nie wiem dlaczego. Byli tam Trintignant, Behra i normański pilot Philippe Etancelin. Pomyślałem, że to fajne i powiedziałem sobie, że chciałbym być taki jak oni. Zacząłem dobrze w Carpiquet, ale na lotnisku, gdzie mój ojciec nauczył mnie jeździć swoim Citroënem Trèfle, którego cechą charakterystyczną było to, że pedał gazu znajdował się pośrodku. Pamiętam, że utknąłem stopą między pedałami, bo miałem za szerokie buty.

Zacząłeś więc od karting ?

Nie… w 2 CV podczas mojego miesiąca miodowego we Włoszech. W Abruzji z trudem wspinałem się na przełęcz, kiedy minął mnie a Porsche i Ferrari. Dobrze się bawiłem, podążając za nimi podczas zjazdu, aż w końcu przebiłem oponę. To był mój początek w wyścigach. Jeśli chodzi o karting, to były początki tego sportu. Mój pierwszy, wyposażony w dwa silniki VAP o pojemności 50 cm3, dostałem od babci. W każdym razie 2 CV i karting były dwiema niezwykłymi szkołami szkoleniowymi. To znowu te cholerne 2 CV zawiodły mnie do Anglii, aby wziąć udział w kursach w szkole Jima Russella.

Dla Francuza był to prekursor!

Absolutnie. Przeczytałem artykuł w Sport Auto, który „przemówił do ludzi” i natychmiast pobiegłem do Snetterton. To był sen. Poradziłem sobie tak dobrze, że Jim Russell zaoferował mi 5 lub 6 darmowych wyścigów na następny sezon. Następnie otworzyli szkołę Magny-Cours i w lutym 1963 roku Russell poprosił mnie, abym się do niej zapisał. Byłem zawiedziony, że nie wziąłem udziału w obiecanych wyścigach, ale było pewne, że wygram Volanta.

Odkryj nasze Carpooling w komplecie z Jean-Pierrem Jaussaudem, w numerze 2173 AUTOtygodniowo, już dostępny w wersji cyfrowej i w kioskach.