ACO i FFSA składają hołd Jean-Pierre'owi Beltoise

Zniknięcie Jean-Pierre'a Beltoise'a porusza najwyższe szczeble, a także opinię publiczną, która była świadkiem jego ewolucji i ożywienia sportów motorowych we Francji. Jeśli Francuz był znany w F1 za karierę w Matrze i zwycięstwo w Grand Prix Monako w 1972 roku (z BRM), wyróżnił się także m.in Wytrzymałość wygrywając 6-godzinny wyścig Watkins Glen w 1974 r. i uczestnicząc w nim 14 razy 24 godziny Le Mans, z najlepszym wynikiem na czwartym miejscu w 1969 r. obok Piersa Courage na Matra MS 650.

„Opuszcza nas ogromna postać francuskiego sportu motorowego”– oznajmił Pierre Fillon na stronie internetowej AK. „Jean-Pierre na zawsze pozostanie tym ekstrawaganckim kierowcą, tak dumnym z noszenia barw swojego kraju i uczestniczenia w odrodzeniu francuskich zespołów w latach 60. i 70. Brał udział w jednym z najbardziej charakterystycznych okresów 24-godzinnego wyścigu Le Mans w dawaniu siebie bez liczenia na Matrę, Ligiera czy nawet Rondeau. Jean-Pierre Beltoise jest nie tylko częścią legendy sportów motorowych, ale także przede wszystkim wniósł ogromny wkład w jej napisanie. »

Jean-Pierre Beltoise na zawsze zapisze się w historii francuskiego sportu motorowego. Był także członkiem Komitetu Sterującego FFSA od 1967 do 1974. „ Jean-Pierre jest i pozostanie przykładem dla całego pokolenia pilotów”, dodał Nicolas Deschaux, prezes Francuskiej Federacji Sportów Motorowych. „Jego niesamowita podróż zapisała się w historii francuskiego sportu motorowego. Jean-Pierre będzie mógł również dobrze wykorzystać swoje doświadczenie w służbie obywatelstwa drogowego, przyczyniając się jednocześnie do rozwoju sportów motorowych na terytorium kraju, w szczególności poprzez inwestycje w tory Trappes i Haute Saintonge. W imieniu Komitetu Sterującego FFSA składam najszczersze kondolencje jego żonie Jacqueline oraz dwóm synom, Anthony’emu i Julienowi.

14 startów Jean-Pierre'a Beltoise'a w 24-godzinnym wyścigu Le Mans (dane ACO):

1963: René Bonnet Aérodjet LM6 nr 53 z Claudem Bobrowskim. 11.; I indeks efektywności energetycznej i I klasa od 1 do 1 cm1.
1964: René Bonnet Aérodjet nr 55 z Gérardem Lureau. Poddać się.
1966: Matra M 620 nr 41 z Johnnym Servoz-Gavinem. Poddać się.
1967: Matra M 630 nr 29 z Johnnym Servoz-Gavinem. Poddać się.
1969: Matra-Simca MS 650 nr 33 z Piersem Courage. 4.
1970: Matra-Simca MS 650 nr 31 z Henrim Pescarolo. Poddać się.
1971: Matra-Simca MS 660 nr 31 z Chrisem Amonem. Poddać się.
1972: Matra-Simca MS 670 nr 12 z Chrisem Amonem. Poddać się.
1973: Matra-Simca MS 670 B nr 10 z François Cevertem. Poddać się.
1974: Matra-Simca MS 680 nr 6 z Jean-Pierrem Jarierem. Poddać się.
1975: Ligier JS 2 nr 97 z Jean-Pierrem Jarierem. Poddać się.
1976: Inaltera GT nr 1 z Henrim Pescarolo. 8. miejsce w klasyfikacji generalnej; 1. miejsce w Grupie GTP.
1977: Inaltera GR 6 nr 1 z Alem Holbertem. W sumie 13. miejsce.
1979: Rondeau M 379 nr 4 z Henrim Pescarolo. 10.

AUTOhebdo szczegółowo powraca do wyjątkowej kariery Jean-Pierre'a Beltoise'a w numerze 1993, dostępnym dziś wieczorem o 22:XNUMX w wersji cyfrowej na wszystkich platformach, a od środy w kioskach.