IndyCar – Spojrzenie wstecz na sezon 2016

Simona Pagenauda wreszcie nagrodzony

Pięć zwycięstw, trzy drugie miejsca, siedem pole position i upragniony tytuł mistrzowski IndyCar, Simon Pagenaud zdobył w tym roku swojego Świętego Graala. Po pierwszym sezonie szkoleniowym w Team Penske w 2015 roku były kierowca Schmidt Peterson Motorsports znalazł odpowiednie paliwo od początku mistrzostw.

Dwa drugie miejsca na otwarciach w St. Petersburgu (Floryda) i Long Beach (Kalifornia) poprzedziły serię trzech sukcesów pomiędzy Long Beach a Grand Prix Indianapolis. Awansowany na lidera klasyfikacji generalnej Pagenaud pojawił się jako jeden z faworytów na 500-kilometrowym wyścigu do Indianapolis, jednak zawodnik Poitevina nie był w stanie włączyć się do walki o zwycięstwo.

Druga część kampanii amerykańskiego zwycięzcy z 2016 roku Le Mans Seria 2010 będzie przerywana jego starciami z kolegą z drużyny Willem Powerem, ale Australijczyk, czterokrotny zwycięzca sześciu wyścigów (plus dwa drugie miejsca) pomiędzy Detroit (Michigan) a Pocono (Pensylwania), podda się pod koniec sezonu do prawidłowości Pagenauda, ​​który w końcu kończy ostatni sukces w Sonomie w Kalifornii, jakby miał symbolizować jego mistrzostwo w ostatnim sprincie.

Pagenaud – Władza, pojedynek w dwóch etapach

Już od pierwszych okrążeń za kierownicą w St. Petersburgu na Florydzie w marcu ubiegłego roku Will Power pokazał, że po raz kolejny będzie jednym z faworytów do tytułu mistrzowskiego w roku 2016. Wypadek na wolnych treningach, ale najlepszy czas w kwalifikacjach Australijczyk Jednak przed wyścigiem musiał się wycofać, pozostawiając Simona Pagenauda na czele tabeli.

O ile do Indianapolis Will Power zdobył tylko jedno podium w Phoenix w Arizonie, a Pagenaud objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej, o tyle ze spotkania w Detroit mistrz z 2014 roku powrócił na czoło, podpisując swoje cztery zwycięstwa w tym roku w zaledwie sześciu wyścigach. Seria, która pozwala mu wywrzeć presję na koledze z drużyny Penske.

Ale Simon Pagenaud nigdy się nie wzdrygnie, nawet gdy w sprawę włączą się mechanicy (Road America) ani później jego wypadek w Pocono. Ostatecznie to Will Power załamie się w dwóch ostatnich decydujących wydarzeniach. Wypadek w Watkins Glendynamikę Australijczyka w Sonomie przerwały problemy mechaniczne, które uniemożliwiły mu obronę szans do samego końca w starciu z Francuzem.

Kontrola Team Penske

10 zwycięstw w 16 wyścigach rozegranych w 2016 roku, kontrola Team Penske w tym roku nie będzie stanowić żadnego wyzwania. Ze swoim „zespołem marzeń” Pagenaud – Power – Castroneves – Montoya, struktura Rogera Penske miała całą broń, aby odzyskać korony porzucone w zeszłym roku przez Chip Ganassi Racing.

Umieszczając trzech z czterech kierowców na pierwszych trzech miejscach w mistrzostwach (Pagenaud, Power, Castroneves), amerykański zespół nie pozostawił szans swoim przeciwnikom, na czele z Josefem Newgardenem... Nowy rekrut Rogera Penske na rok 2017.

Być może jedynym minusem pozostanie słaby sezon Juana Pablo Montoyi. Mimo wygranej w pierwszym wyścigu w Sankt Petersburgu Kolumbijczyk nie kontynuował rywalizacji w pozostałych konkurencjach i tym samym odzyskał poziom, na którym prezentował się od powrotu do IndyCar.

Piękna historia Aleksandra Rossi na Indy500

Kto by postawił dolara na możliwe zwycięstwo Alexandra Rossiego w długo oczekiwanej, setnej edycji Indianapolis 100 przed rozpoczęciem sezonu? Amerykański kierowca, po stażu nowicjusz w tej dyscyplinie F1, zwyciężył przed wszystkimi faworytami, dzięki dobrze zaplanowanej strategii Bryana Herty.

Na ostatnich metrach Rossi zastąpił Ryana Huntera-Reaya na liście amerykańskich kierowców, którzy wygrali dystans 500 mil. Ta niespodzianka będzie także jedynym zwycięstwem Andretti Autosport (łączonego z Bryanem Hertą za wejście do jednomiejscowy autorstwa Alexandra Rossiego) na tych mistrzostwach w 2016 roku.

Honda ratuje sezon

Ponieważ dwie główne struktury Team Penske i Chip Ganassi Racing napędzane są przez Chevroleta, w tym sezonie równowaga mocy ponownie przechyliła się w stronę amerykańskiego producenta silników. Tylko dwa wydarzenia umknęły firmie z Detroit: w Teksasie, ale przede wszystkim Indianapolis 500, dzięki nieoczekiwanemu sukcesowi Alexandra Rossiego i Andretti-Herty Autosport.

z powrót Ganassiego do japońskiego klanu w 2017 rokuHonda zamierza odwrócić ten trend.

Sébastien Bourdais podwoić zakład w Detroit

Zwycięzca w 2015 roku w pierwszej rundzie double-headera w Detroit, Sébastien Bourdais znalazł Victory Lane w Michigan w tym sezonie, tym razem podczas drugiego wyścigu. Zwycięstwo, które pozwala Le Manceau zakończyć swój trzeci sezon w KVSH Racing przynajmniej jednym sukcesem, podobnie jak w 2014 (zwycięstwo w Toronto) i 2015 (zwycięstwo w Detroit i Milwaukee).

Przygoda Francuza z treningiem Kevina Kalkhovena i Jimmy’ego Vassera dobiega jednak końca, gdyż Sébastien Bourdais powróci do Dale Coyne Racing w 2017 roku, z którym wrócił do Stanów Zjednoczonych w 2011 roku po pobycie w F1.

Rok później James Hinchcliffe

Kolejną wspaniałą historią setnej edycji Indianapolis 100 pozostanie także pole position zdobyte przez Jamesa Hinchcliffe'a. W 500 roku Kanadyjczyk z Schmidt Peterson Motorsports padł ofiarą strasznego wypadku na amerykańskim owalu, w wyniku którego doznał poważnych obrażeń. Wracając na miejsce w samochodzie nr 2015, wicemistrz Indy Lights 5 w najpiękniejszy sposób wymazał to złe wspomnienie.

Hinchcliffe również w tym sezonie trzykrotnie stanął na podium, w tym drugie miejsce w Teksasie. Widzieliśmy także, jak mieszkaniec Oakville (Ontario, Kanada) błyszczał w innej dyscyplinie – tańcu – w programie telewizyjnym.

Road America, oczekiwany powrót

Nieobecny w kalendarzu flagowej serii od 2007 roku, a liczący zwycięstwo dla Champ Car Sébastiena Bourdaisa, Road America powrócił w 2016 roku. Na trasie, która zebrała wszystkie głosy, Will Power umieścił swoje nazwisko na liście.