Le Mans – Laurent: „Nie mogę tego zrozumieć”

Kiedy odwiedziliśmy Cię w połowie kwietnia, nie zdawałeś sobie jeszcze sprawy, że będziesz brał udział w konkursie 24 godziny Le Mans...

Tak, bo jeszcze kilka miesięcy temu nie było takiego planu. Nie trzeba więc dodawać, że uświadomienie sobie faktu wygrania wydarzenia w LM P2 jest jeszcze trudniejsze. Udział w Le Mans był dla mnie marzeniem o mocy 1000 koni mechanicznych, ale wisienką na torcie jest zwycięstwo w LM P2 i drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. To miłe, nie powiem inaczej. Naprawdę nie wiem, co powiedzieć, poza tym, że nie mogę sobie wyobrazić, nawet jeśli ciągle mi powtarzają, że przez godzinę byłem na szczycie klasyfikacji generalnej 24-godzinnego wyścigu Le Mans, za kierownicą LM.P2.

W sobotnie popołudnie pojechałeś prosto do Indianapolis. Co się stało ?

Nie jestem nawet pewien, czy jestem za to całkowicie odpowiedzialny. Wróciłem do pudełka i wszyscy mi mówili, że to nie... Nie będę kłamać, zdenerwowało mnie to. Po zakończeniu mojego pierwszego przejazdu byłem naprawdę zawstydzony, ale Oliver (Jarvis. przyp. red.) przyszedł mnie pocieszyć, mówiąc, że wyścig jest wciąż bardzo długi. Pocieszyli mnie bardziej niż cokolwiek innego...

Jak przeżyłeś przyjazd?

À 10-15 minutes du drapeau à damier, les Chinois ont commencé à se regrouper et à chanter « DCR 1er et 3e ». Dans le coin des ingénieurs, je disais à Oliver ne pas aimer ça. Il est allé les voir et leur a rappelé la mésaventure vécue par Toyota l’an passé (problème technique à l’amorce du dernier tour. Ndlr). Et ça a calmé tout le monde… Je ne suis pas allé voir mes parents car je savais que mon père était en larmes et que si je l’apercevais, j’allais pleurer aussi. Sur la remontée des stands, quand certains me posaient les questions, je sentais que les larmes montaient et je m’efforçais à rester calme. C’était beau…

Obejrzyj cały wywiad z Thomasem Laurentem w numerze 2120 AUTOtygodniowo, dostępny już w wersja cyfrowa na wszystkich platformach i w kioskach.