Śmierć Philippe'a Farjona i Rémiego Pochauvina

Philippe’a Farjona

Ten wszechstronny pilot zmarł 8 grudnia w wieku 85 lat. Touraine urodził się w Paryżu. Najpierw wyróżnił się w piłce nożnej, a następnie w 1963 roku przerzucił się na samochody Alfa Romeo. Rozwijając się we wszystkich dyscyplinach, w 5 roku zajął 1965. miejsce w Mistrzostwach Francji w Turystyce, po tym jak zabłysnął rallye au volant de sa Ford Cortina Lotus. Cela lui valut de piloter la fameuse Matra MS 610 «  Napoléon  » au Critérium des Cévennes, associé à Johnny Servoz-Gavin. Il poursuivra dans cette discipline sur Porsche 904 et 911 et sur Alpine A110, startujący w rajdach zachodnich z kilkoma znaczącymi sukcesami (Automne-La Rochelle 1971 i 73, Anjou 1973). Zobaczymy to także podczas podjazdów pod górę, zwłaszcza na trasie: jednomiejscowy Hrubon. Szczególnie zapamiętamy jego sześć startów w 24-godzinnym wyścigu Le Mans. Zaczynając w 1964 r. z 23. miejscem w René Bonnet Aérodjet, powrócił w 1967 r. w Porsche 911 S (emerytura), zanim w 14 r. zajął 4. miejsce (1969. GT), związany z Jackym Dechauselem. W 1972 roku ukończył wyścig bez klasyfikacji w Porsche 908/2 Christiana Poirota. Po utworzeniu szkoły nauki jazdy w Tours, od 1984 roku powrócił do rajdów Peugeot 205 T16, a następnie Ford Sierra Cosworth. To wtedy kupił Cougar-Porsche C20 od Yvesa Courage i wrócił do Le Mans w 1989 roku. Ku zaskoczeniu wszystkich, związany z Jean-Claudem Andruetem i Japończykiem Shunji Kasuyą, zajął 14. miejsce i został zwycięzcą kategorii C2. W następnym roku miałby mniej szczęścia w tym samym samochodzie, ponieważ został zmuszony do wycofania się z ostatniego udziału. (F. Hurel)

Remy Pochauvin

Latający ACO w połowie lat 1980. Rémi Pochauvin zmarł po długiej chorobie w wieku 60 lat. Po uruchomieniu w Formule Renault w 1985 r. i 9. miejsce w mistrzostwach Francji, w 1987 r. musiał wrócić do Formuły Ford, a następnieWytrzymałość. W 1988 roku mieszkaniec Val-de-Marne podzielił się Sauberem SHS C6 z Rolandem Bassalerem i Jean-François Yvonem. zajął 19. miejsce (5. C2) za swój drugi udział w 1989 r. w Spice-Ford of Graff Racing, wspólnie z Jean-Philippe Grandem i Jean-Lucem Royem. (F. Hurel)

Cała redakcja AUTOtygodniowo składa kondolencje rodzinie, bliskim i przyjaciołom obu pilotów.

Teksty: François Hurel