Ferrari Testa Rossa, naprzód!

Od 1958 do 1962 roku Testa Rossa była główną bronią Ferrari w 24-godzinnym wyścigu Le Mans. W różnych wersjach przyznał tylko jedną porażkę w 1959 roku z Astonem Martinem. Ucieleśnia kontrolę Maranello nad wyścigiem Le Mans i kwintesencję samochodu sportowego z silnikiem z przodu.

opublikowany 04/09/2022 à 09:00

⁰ Zobacz komentarze)

Poruszaj się, nie ma nic do zobaczenia... Oprócz sukcesu Gendebien-Hill w 1958 r. © DPPI

Ten artykuł na Ferrari Testa Rossa pochodzi z Kolekcjonera AUTOhebdo poświęconego przygodzie Ferrari w 24 godziny Le Mans, dostępne na Notre butik en ligne.

Testa Rossa demonstruje zmianę podejścia Ferrari na poziomie technicznym. Wcześniej dzieła Maranello były co najmniej rustykalne i polegały na silniku V12, który kompensował słabości podwozia i aerodynamiki. Ciągła ewolucja Testa Rossa pozwoliła małemu włoskiemu producentowi na unowocześnienie się dzięki pracom kierowanym przez Carlo Chiti. Ten były inżynierAlfa Romeo został mianowany dyrektorem technicznym w miejsce Andrei Fraschettiego, który popełnił samobójstwo w sierpniu 1957 r. podczas próby a F2 na torze w Modenie. Jeśli początkowy projekt Testa Rossa jest dziełem Fraschettiego, to Chiti go sfinalizował i kierował jego rozwojem.

En 1955 et 1956, Ferrari délaisse le V12 au profit de moteurs 4 et 6 cylindres en ligne, avec des résultats décevants. Au creux de la vague, la Scuderia va retrouver un second souffle avec la 250 Testa Rossa, appelée ainsi en raison de la couleur rouge des couvre-culasses de son V12 simple arbre. Celle-ci apparaît en 1957, au stade de prototype. Après une 10e place aux 1000 km du Nürburgring, elle est engagée aux 24 Heures du Mans en version 3.1 litres, Gendebien-Trintignant évoluant entre les 2e et 4eplaces avant d’être trahis par leur moteur à la 10e heure. Les 335