McLaughlin: „Dla Penske mógłbym prowadzić taczkę”

Gdzie i jak przeżywasz swoje zamknięcie?

Jestem w swoim mieszkaniu w Brisbane (Australia. Przyp. red.) z żoną i naszym psem Chase'em. Mamy własną siłownię i symulator do wirtualnych wyścigów, więc pozostaję w dobrej formie i jestem bardzo zajęty.

Już na długo przed porodem byłeś doświadczonym symulatorem wyścigów. Czy wirtualna część Twojej rutyny treningowej?

Na platformie iRacing trenuję od około 10 lat. Myślę, że to świetne ćwiczenie do ćwiczenia szybkiego widzenia. A potem świetnie się bawię, ścigając się z wielkimi nazwiskami i poruszając tak wiele kategorii, pozostając w domu. Codziennie siedzę na symulatorze. Ponieważ opróczIndyCar i Supercars, biorę także udział w wirtualnych konkursach Pro4 Trucks (Pick-Up. Przyp. red.) i Dirt Modifieds (owale na ziemi. Przyp. red.).

Czy IndyCar iRacing Challenge może pomóc Ci przygotować się do debiutu w IndyCar?

Wyścigi te pozwalają mi lepiej zrozumieć strategię, ale także nauczyć się ścigać się w peletonie na owalu, a szerzej poznać, czego wymaga wyścig IndyCar. Na razie robiłem tylko testy (test Rookie w Sebring i testy zbiorcze w Austin. Ed.), więc każde doświadczenie, nawet wirtualne, jest mile widziane.

Zwłaszcza, że ​​wygrałeś na torze Indianapolis Motor Speedway…

Zabranie „Pirteka” na Victory Lane było czymś niesamowitym. Od ostatniej przerwy w wyścigu musiałem uporać się z uszkodzonym przednim skrzydłem. Byliśmy we właściwym miejscu o właściwym czasie.

Podczas testów poza sezonem udało Ci się spotkać z kolegami z drużyny Team Penske. Czego dowiedziałeś się z ich kontaktu?

Niezależnie od tego, czy jest to Simon, Josef czy Will (Pagenauda, Newgarden i Power. Nota redaktora), wszyscy mi pomogli. W Sebring Simon spisał się niesamowicie. Pomógł mi zrozumieć, czego potrzebuję i przekazać inżynierom moje odczucia, aby ulepszyć samochód. Od tego momentu poczułem się dużo pewniej.

Czym różni się organizacja Team Penske pomiędzy IndyCar i Supercars?

Jest całkiem podobnie, z tą różnicą, że zespół IndyCar jest znacznie większy. W Australii zespół liczy 45 osób. W Sebring co najmniej tyle samo osób opiekowało się moim samochodem. Ale procesy są dość podobne.

Przejście z supersamochodów do IndyCar to naprawdę wyjątkowa trajektoria…

Tak. Zasadniczo jedynym podobieństwem między supersamochodem a IndyCar... jest przednia szyba! W supersamochodach samochód jest mocny, ale ma bardzo słabą przyczepność, mniej skuteczne hamulce i mniejszą aerodynamikę. Jednak przystosowanie się do IndyCar nie było tak trudne, jak mogłoby się wydawać. Wydało mi się to całkiem naturalne, chociaż nacisk na szyję podczas pierwszych kilku okrążeń był naprawdę intensywny. Dużo już pracowałem, aby to wzmocnić.

Jakich nawyków będziesz musiał się jeszcze pozbyć, gdy weźmiesz udział w IndyCar?

Będzie dotyczyć głównie zrozumienia różnic w hamowaniu i dostosowania się do aerodynamiki. A potem zacząłem ciężko pracować, aby schudnąć, aby czuć się bardziej komfortowo w kokpicie. Od początku roku schudłam 12 kilogramów!

Jak frustrujące jest to, że trzeba czekać co najmniej do 4 lipca, nowej daty GP Indianapolis, aby zadebiutować w IndyCar?

Sporty motorowe nie są dziś priorytetem. Są ważniejsze sprawy i cieszę się, że mogę zrobić krok w tył i mieć wymarzoną pracę.

Wygląda na to, że rok 2020 będzie Twoim ostatnim sezonem w Supercars. Czy pomysł zaangażowania się w IndyCar na pełny etat to pomysł od 2021 roku?

Absolutnie nie została jeszcze podjęta decyzja, że ​​rok 2020 będzie moim ostatnim sezonem w supersamochodach. Nasze dyskusje nie zaszły tak daleko. Tak czy inaczej jasne jest, że IndyCar stanowi wielką szansę. Powiem tylko tyle, że dla Penske mógłbym prowadzić taczkę!