Władcy Albi

Grand Prix d’Albi (lub Albigeois, w zależności od epoki) jest częścią naszego dziedzictwa narodowego. To z inicjatywy AMCCA (Auto Moto Camping Club Albigeois) jego pierwsza edycja odbyła się w 1933 roku na torze Planques. Ultraszybki ten trójkąt po drogach departamentalnych i krajowych zaczynał się od wioski Planques i przecinał wioskę Saint-Juéry. Przed wojną odbyło się siedem edycji, a na liście zarejestrowali się Pierre Veyron, książę Bira, Raymond Mays i Luigi Villoresi. Po wojnie ich następcami byli Tazio Nuvolari, Louis Rosier, Maurice Trintignant i André Simon, nie zapominając o Juanie-Manuelu Fangio, zwycięzcy w 1949 roku na Maserati. Jeśli F1 wystawiona w Albi w 1947 r. edycja z 1953 r. była niezapomniana, ponieważ przed rekordową publicznością stanęli dwaj najlepsi kierowcy danego momentu, Fangio na BRM i Alberto Ascari na Ferrari. Les pneus de la BRM V16 et le moteur de la Ferrari ne résistèrent pas à ce duel dantesque, permettant à Louis Rosier d’imposer sa Ferrari. Devenu trop rapide (Fangio avait signé le record des 8,901 km en 2’52 »2, à 186,083 km/h de moyenne), le dangereux circuit des Planques fut abandonné au profit d’un tracé de 2,990 km baptisé Circuit Raymond Sommer. Celui-ci fut inauguré en 1954 par une épreuve de Monomill, André Simon imposant sa Mase