F2, FRECA… Wyniki Francuzów w 2023 roku

Formuła 2

• Theo Pourchaire (ART Grand Prix, mistrz)

Trzeci był dobry dla Théo Pourchaire'a. Po trudnościach w pierwszym roku i pechu w drugim, Grassois w końcu osiągnął swój cel, a mianowicie został mistrzem Formuła 2. To był długi sezon dla protegowanego Saubera, ale pod koniec listopada w Abu Zabi wreszcie mógł się cieszyć, gdzie w walce o tytuł definitywnie pokonał Frederika Vestiego. Niestety podwyżek nie będzie Formuła 1 Następny rok. Nie ma się co zniechęcać, ponieważ Théo będzie kontynuował karierę w Super Formule w Japonii. Doskonała okazja, ponieważ niektórzy mogliby z niej skorzystać, na przykład w F1 Pierre Gasly. Miejmy nadzieję, kto wie...

• Victor Martins (Grand Prix ART, 5^e w mistrzostwach i najlepszy debiutant)

CzłonekAlpine Akademia wywarła duże wrażenie już podczas swojego pierwszego sezonu w Formule 2. Nieskrępowany adaptacją do nowego samochodu, Victor Martins szybko osiągnął dobre wyniki, zwłaszcza w kwalifikacjach z pole position w drugiej rundzie oraz na torze, który odkrył (Audyja Arabii). Jeśli w pierwszej połowie roku popełnił kilka młodzieńczych błędów, rodak z Ile-de-France stopniowo je usuwał, łącząc w całość dobre występy. Zbyt krótki, by mieć nadzieję na walkę o tytuł przeciwko Théo Pourchaire'owi lub Frederikowi Vesti, Victor Martins pocieszył się tytułem najlepszego debiutanta, logicznie rzecz biorąc, zdobytego w walce z Oliverem Bearmanem, który był nieco zbyt nieregularny. Drugi sezon, którego premiera spodziewana jest w 2024 r., tym razem będzie poważnym pretendentem do następcy Théo Pourchaire'a.

Victor Martins i Théo Pourchaire dumnie reprezentowali Francję. © Florent Gooden / DPPI

• Isack Hadjar (GP Hitech, 14^e w mistrzostwach)

Bardzo skomplikowany pierwszy rok w Formule 2 dla Isacka Hadjara. Nigdy nie znajdując szczęścia za kierownicą bardzo delikatnego Hitech GP, protegowanego czerwony Byk bardzo rzadko udawało mi się wszystko złożyć w jedną całość. Jej możliwości walki na froncie nie były liczne, a Habowie częściej zadowalali się „przetrwaniem” lub próbą powrotu. Mimo wszystko austriacki zespół ma do niego duże zaufanie, o czym świadczą jego dwa występy w EL1 w F1, najpierw z Alfa Tauryń w Meksyku, a następnie w spółce dominującej w Abu Zabi. Hadjar, potwierdzony w Campos na rok 2024, ma nadzieję na odbicie.

• Clément Novalak (Trójząb, 17^e w mistrzostwach)

W bardzo chaotycznym drugim sezonie Clément Novalak odnalazł szczęście w Zandvoort. W holenderskim nadmorskim kurorcie mieszkaniec Awinionu, ku zaskoczeniu wszystkich, odniósł zwycięstwo w wyścigu głównym. Oczywiście, dzięki warunkom i faktom wyścigu, Tricolore nadal spisał się bardzo dobrze, osiągając swój jedyny sukces w ciągu 2 lat F2. Strona z jednomiejscowy jest odwrócony, ponieważ teraz oczekuje się od niego wytrzymałości z Konkursem Inter Europol en WIĄZY.

FREKA

• Alessandro Giusti (G4 Racing, 6. miejsce w mistrzostwach)

Mistrz Francji F2022 4 pomyślnie zakończył przejście. Pozostając w tyle podczas pierwszych rund, Alessandro Giusti złapał drugi oddech podczas letniej trasy i zrobił krok do przodu dzięki 3 zwycięstwom w 6 wyścigach (Castellet, Red Bull Ring i Monza). Występy, które pozwoliły mu awansować w rankingach, zajmując miejsce blisko czołowej piątki. Drugi rok we FRECA to obecnie najlepsza opcja.

• Macéo Capietto (RPM, 8. miejsce w mistrzostwach)

Były mieszkaniec F4 France nie osiągnął oczekiwanego kamienia milowego w 2023 roku. Po dobrym starcie, często blisko czołowej piątki i solidnych występach w kwalifikacjach, Macéo Capietto doświadczył latem pogorszenia koniunktury, a niektóre wyniki odbiegały od jego oczekiwań, co nie pozwalają mu się rozwijać i awansować w hierarchii. Nie potwierdził jeszcze swoich planów na przyszły rok, ale można rozważyć ponowną konwersję.

• Sami Meguetounif (MP Motorsport, 9. miejsce w mistrzostwach)

Sezon na pół figi, pół winogrona dla Sami Meguetounifa. Marsylia dobrze radziła sobie na podium, ale także w trudniejszych fragmentach, takich jak wycofanie się z wyścigu czy nawet wyścigi z dala od punktów. Mimo wszystko udało mu się pokazać dobre rzeczy, kiedy tylko mógł, i potwierdził postęp w porównaniu z pierwszym rokiem, w szczególności dzięki dobrym przygotowaniom zimowym we FRMEC na Bliskim Wschodzie. Daleko od miejsc chwały, Sami uzyskał awans F3 na przyszły rok, gdzie będzie jeździł dla Tridentu, będącego jedną z referencji w tej kategorii.

Sami Meguetounif na podium w Le Castellet. © Niels Broekema/Holenderska Agencja Fotograficzna.

• Owen Tangavelou (Trójząb, 14^e w mistrzostwach)

Niezbyt dobry nastrój Owena Tangavelou miał za sobą rok pełen wydarzeń. Daleko mu do ideału na początku roku, ale latem udało mu się wywołać uśmiech, zdobywając 6 miejsc w pierwszej dziesiątce w 10 spotkaniach, czyli 4 wyścigach. Niestety, dystans do czołówki tabeli został już nadrobiony i niestety nigdy nie udało mu się go dogonić. W 8 roku powinien spróbować szczęścia w świecie GT. Ostatnio brał udział w selekcji Juniorów Porsche Carrera Cup France 2024, ale zakładu nie wygrał.

• Victor Bernier (MP Motorsport, 15^e w mistrzostwach)

Przybywam do MP Motorsport po kampanii z FA Racing, mistrzem świata juniorów z 2018 roku w karting miał duże problemy z potwierdzeniem. Jednak pod koniec 2022 roku pokazał na torze kilka świetnych rzeczy, co wystarczyło, aby dobrze wróżyć dobry rok 2023. Nie. W kwestii prądu przemiennego Victor Bernier niestety nie mógł w tym roku pochwalić się zbyt wiele. Jest to 2^e miejsce w pierwszym wyścigu na Monzy, ale ogólnie jego przebieg kampanii znacznie odbiegał od jego oczekiwań. Jeśli chodzi o jego przyszłość, nadal oczekuje się na komunikat.

• Marcus Amand (Grand Prix ART, 18^e w mistrzostwach)

Protegowany Saubera bardzo wycierpiał. Pojawiły się jednak pewne przebłyski nadziei, zwłaszcza na Monzy, a nawet w Zandvoort, kiedy, ku zaskoczeniu wszystkich, zaczął grać na pierwszym planie. Kiedyś w Temple of Speed ​​wierzył w swoje pierwsze podium we FRECA, ale kara po finiszu zepchnęła go z powrotem na 9. miejsce^e ranga. Wreszcie udało mu się to w Holandii dzięki 2^e miejsce podczas drugiego wyścigu, w którym startował z pole position. Występy, na których mógłby polegać w przypadku powtórki w 2 roku.

• Pierre-Alexandre Provost (G4 Racing, 30^e w mistrzostwach)

Pierre-Alexandre Provost, który przybył w połowie sezonu, nie zdążył się szybko zaadaptować. Skumulowane opóźnienie i brak jazdy w peletonie w porównaniu do reszty były odczuwalne i nigdy nie był w stanie tak naprawdę pochwalić się prawdziwymi wynikami.

Puchar Europy-3

• Esteban Masson (Campos, mistrz)

Mistrz Francji F2021 4 odniósł sukces w swoim zakładzie. Zaangażowany w pierwszy sezon w historii Eurocup-3, Esteban Masson odpowiedział zdobyciem mistrzostwa na koniec kontrolowanego sezonu, podczas którego odniósł nie mniej niż 8 zwycięstw w 16 wyścigach. Niestety nie otworzyło to drzwi do F3, jak oczekiwano. Na szczęście udało mu się szybko odbić, gdyż znalazł miejsce do lądowania na bokuWytrzymałość. Po pułapce podczas 8-godzinnego wyścigu w Bahrajnie, finał zawodów WEC 2023, potwierdzono obecność Estebana Massona w załogach Akkodis ASP Team na kampanię 2024 na pokładzie Lexusa RC F GT3.

Mistrzostwa GB3

• Arthur Rogeon (Chris Dittmann Racing, 21^e w mistrzostwach)

Arthur Rogeon, dezerter z kartingu, który nie przeszedł przez boks F4, został wystawiony na próbę już w pierwszym roku jazdy w jednomiejscowych samochodach. To właśnie w renomowanej brytyjskiej GB3 Tricolore stawiał swoje pierwsze kroki. Zgodnie z oczekiwaniami i pomimo całego swojego talentu, logicznie rzecz biorąc, nie walczył o tytuł. Jednak wnioski wyciągnięte z tej pierwszej próby powinny mu się bardzo przydać, jeśli w przyszłym roku ponownie zaatakuje.

F4 Francja

W mistrzostwach kraju debiutant Evan Giltaire pokonał Enzo Peugeot pod koniec bitwy, która doprowadziła ich do ostatniej rundy pod Le Castellet w październiku ubiegłego roku. Między nimi o zwycięstwie zadecydowały 4 małe punkty (317 do 313). Pomimo straty 28 punktów na dwie rundy przed końcem, Giltaire osiągnął wysoki poziom sprintu finałowego, zdobywając 4 miejsca na podium w ostatnich 6 wyścigach, w tym 2 zwycięstwa. Te sukcesy pozwoliły mu zatrzeć ostatnie kroki za Peugeotem w walce o tytuł mistrza Francji F2023 4. W 2024 r. spotkają się ponownie, ponieważ oboje mają być we FRECA. Pierwszy na ART Grand Prix, drugi na Saintéloc.

F4 Hiszpania

Jeśli zakończył sezon z hiszpańską licencją, to rzeczywiście jest to obywatelstwo francuskie widniejące w paszporcie Théophile’a Naëla, mistrza F2023 Spain w 4 roku. Po pół sezonie w 2022 r. Tricolore nie opuściło tegorocznego spotkania, potwierdzając pokładane w nim nadzieje, w szczególności przez Saintéloc, zespół Saint-Etienne, który stale się rozwija od czasu pojawienia się w jednomiejscowych samochodach w 2022 r. po drugiej stronie Pirenejów Teofil dał się poznać jako bardzo solidny. Po spokojnym początku zaliczył pasmo sukcesów (w sumie 8) i stopniowo oddzielił się od reszty. Jeśli pod koniec roku Christian Ho wydawał się groźny, Naël utrzymał tytuł. FRECA, nadal związana z Saintéloc, spodziewa się tego w 2024 r.

Théophile Naël jest nowym mistrzem Francji F4. ©F4 Hiszpania

Ze swojej strony Enzo Deligny może pochwalić się udanym pierwszym sezonem w bolidach jednomiejscowych. Tricolor, chroniony przez Red Bull Junior Team, przez długi czas zdobywał tytuł, ale ostatecznie był zbyt ciasny, aby dotrzymać kroku czołówce. Niestety dla niego ten rok zakończył się fatalnie odkąd został zdyskwalifikowany z ostatniego wyścigu po niesportowym manewrze na przeciwniku, ale także za zignorowanie instrukcji kierunku wyścigu. Miejmy nadzieję, że nie będzie to miało wpływu na jego przyszłość, która wygląda obiecująco.

Pablo Sarrazin niewątpliwie pożegnał się z jednomiejscowymi samochodami. Po dwóch powolnych kampaniach, jednej we Francji i drugiej w Hiszpanii, syn Stéphane’a mógł kontynuować karierę w rallye. Tak sugerują jego ostatnie występy na zawodach, odkąd go widziano w rajdzie pod koniec roku.

CZYTAJ TAKŻE > Théo Pourchaire, nowy start w Super Formule, który wciąż marzy o F1