Condroz – Lefebvre jak w filmie

Tradycyjnie Condroz zamykał belgijski sezon sportów motorowych, ale pandemia wywróciła ten zwyczaj do góry nogami. Od teraz Rajd Uzdrowiskowy (4-5 grudnia) kładzie kres tej dyscyplinie. Niezależnie od tego wydarzenie w regionie Huy pozostaje wydarzeniem, którego nie można przegapić – 105 załóg wystartuje w sobotę – na trasie szczególnie trudnej do opanowania. Inną cechą jest to, że często ma talent do przyciągania znanych zagranicznych pilotów. Na liście znajdziemy Andreę Aghini (1994), Sébastiena Loeb (2013) Craiga Breena (2016), ale także Stéphane Lefebvre, który od 2018 roku ma swoje ręce na zwycięstwie.

Podobnie jak w 2018 i 2019 r. (edycja 2020 została odwołana), na najwyższy stopień podium stanął Stéphane Lefebvre. Zwycięzca, który jest jednomyślny w dużej społeczności rallye Belgijski. „Fajny pilot, dostępny, nieskomplikowany za grosze”, podkreślaliśmy w DG Sport. Mieszkaniec Północy miałby tysiąc powodów do zgorzknienia i obwiniania całego świata za to, że nie jest już częścią wewnętrznego kręgu Północy WRC. Ale jego entuzjazm do rajdów i pasja do jazdy popychają go do rywalizacji we wszystkich wydarzeniach, które mają miejsce na praktycznie wszystkim, co jeździ, przeskakując z Opla Corsy Rally4 do Citroëna C2 Rally2 z takim samym zaangażowaniem i tym samym... sukcesem.

Na Condroz Lefebvre musiał jednak napluć w ognioodporne rękawice, aby pokonać trzech wściekłych ludzi walczących o tytuł Belgii, Adriana Fernémonta, Ghislaina de Méviusa i Grégoire'a Munstera. To, że Francuz poprowadził rajd od 3. sektora czasowego do mety, słabo oddaje intensywność walki. Najmniejsza różnica wynosiła 0”3, największa przewaga 9”4 nad jego prześladowcami.

Ten trzeci z rzędu triumf w Condroz jest także pierwszym zwycięstwem jego pilota Renauda Jamoula. W organizację wydarzenia zaangażowany jest regionalny scena, za pośrednictwem Rogera (jego taty). To także balsam na serce zespołu DG Sport, który był maltretowany w ostatnich miesiącach. Zespół, którego siedziba mieści się w Theux, padł ofiarą powodzi, która w lipcu nawiedziła część Walonii. Lata pracy zostały w ciągu kilku godzin zmiecione przez Hoegne, szalejącą rzekę, która wdzierała się do infrastruktury do wysokości 3 m.

Citroën C3, powierzony do niedawna Krisowi Princenowi, nigdy nie był w stanie konkurować z pretendentami do tytułu. Co również doprowadziło do zakończenia współpracy z byłym mistrzem Belgii. W Huy Stéphane Lefebvre pokazał, jak konkurencyjny jest nadal Double Chevron Rally2.

Zwycięstwo pod Condrozem w żaden sposób nie zakłóca zaciętej walki trzech bohaterów o mistrzostwo Belgii. Punkty zdobyte przez Lefebvre'a nie są liczone, 25 jednostek zwycięstwa przypadło Adrianowi Fernémontowi, który zakończył zawody ze stratą 7″3 punktów do zwycięzcy. Intensywność walki pomiędzy posiadaczem tytułu, a zarazem liderem mistrzostw, nie pozwoliła kierowcy Citroëna odpocząć. Pierwszy Belg poczuł także oddech Ghislaina de Méviusa i Grégoire’a Munstera.

Ci dwaj nie przestali walczyć o ostatni stopień podium, aż do słynnego Power Stage, który wpada na pomysł rozdzielenia takich samych punktów jak na świecie pięciu najlepszych kierowców zarejestrowanych w mistrzostwach. W Condroz to De Mévius zwyciężył, przed Munsterem i Fernémontem. W ostatecznym rankingu trzech panów dzieli 5”4! Na koniec faktycznie rozegranych zostało 16 odcinków specjalnych (dwa ostatnie sobotnie odcinki zostały odwołane ze względu na brak dyscypliny niektórych widzów) i pełen pułapek czas na dystansie 149,46 km daje wyobrażenie o poziomie rajdowych mistrzostw Belgii.