Wielkie modele Citroëna w WRC (1/3): Dzień z Meeke w C3 2017

Myherin North, w zimny i deszczowy listopadowy poranek. Nie musisz szukać w Mapach Google, nie uzyskasz żadnych wyników. Kilka minut wcześniej znak powitał mnie w Walii. Instrukcje były proste: jedź autostradą A44 na zachód od Birmingham w Anglii, w kierunku Ysbyty Cynfyn, a następnie skręć w lewo. Gdy ? W SMS-ach przesłanych mi przez ekipę Citroëna widzę jedynie anarchiczny zarys potoków o barbarzyńskich nazwach (np. Afon Gwy), pole turbin wiatrowych i fioletową linię. Pewnie leśna ścieżka.

Zaczynam i zatrzymuję się, bojąc się, że pójdę w złą stronę. W powietrzu słychać echo wyścigowego silnika. Z punktu widzenia dostrzegam w oddali zakamuflowany samochód, goniony przez grubą chmurę błota i kamieni. Bez wątpienia to ta, po którą przyszedłem. Odległość desynchronizuje dźwięk z obrazem, ale u mnie skutek jest ten sam: jeszcze nie jest za późno, żeby się odwrócić...

Wokół występów określanych jako demoniczne w tych nowych panuje już cały mit WRC Rok 2017 i skłamałbym, gdybym powiedział, że nie czułem żadnych obaw przed zjazdem po śliskich walijskich wzgórzach po prawej stronie Krisa Meeke.

Yves Matton, dyrektor Citroën Racing, przesunął nieco granice dzisiejszego harmonogramu, aby mój chrzest mógł się zmieścić. « Będziesz jedynym dziennikarzem na świecie, który otrzyma taką szansę przed rozpoczęciem sezonu, wiedzcie o tym, ponieważ nie będziemy już mieli luksusu powtarzania tego, czas jest zbyt napięty”.– wyznał mi telefonicznie kilka dni wcześniej. Dziękuję za ten przywilej. 

Uczucie klaustrofobii 

Les présentations sont à peine faites avec Alexis Avril, chef de projet de la C3 WRC, qu’il m’est déjà demandé de me préparer. Kris Meeke débriefe avec ses ingénieurs après une précédente série d’allers-retours et attend ses futures instructions. J’en profite pour faire le tour de la Citroën, repeinte