Nicolas Klinger: „Nie czuję, że pracuję”

Kiedy pojawiły się Twoje pierwsze wspomnienia związane z samochodami?

Mam wrażenie, że moje najwcześniejsze wspomnienia dotyczą samochodów. (śmiech) Miałem chyba 4 lub 5 lat i mój ojciec uszkodził swoje dziecko Renault R12 podczas wspinaczki na wzgórze Ballon d'Alsace. Ponieważ przyjechaliśmy drogą, musieliśmy znaleźć kogoś, kto by nas zabrał z powrotem. Pamiętam też dzień, w którym mój ojciec wrócił z Wersalu z Talbotem Sambą. Mój dziadek krzyknął, gdy kilka godzin po przybyciu do garażu zobaczył, jak został całkowicie zdemontowany, ponieważ trzeba było go ustawić w konfiguracji Grupy B.

Czy Twój ojciec pracował w tej branży?

Nie ma mowy. Pracował przy dostarczaniu gazet w Alzacji. Nie będąc mechanikiem, musiał polegać na pomocy przyjaciół. Wiedząc, ile to kosztuje, Samba nie była dobrą pamięcią, mój tata nigdy nie zachęcał mnie do uprawiania sportów motorowych. Jednakże bardzo lubiłem samochody. Zużyłem wiele spodni za kolana bawiąc się na podłodze, malując miniatury, instalując naklejki.

Czy było już za późno? Czy wirus został zarażony?

To wciąż on mnie obudził, gdy przez ten region przebiegał kurs koncentracji w Monte Carlo. Widziałem Michèle Mouton, z którą dzisiaj pracuję, w jej Audi Quattro. Miałem problemy ze słyszeniem radia w swoim pokoju, ale i tak przez cały wieczór słuchałem Turiniego w RMC. Tylko po to żyłem. Zaczęliśmy od rajdów po mapach. Kiedy miałem 12 lat, spędzałem całe noce na czytaniu c