René Arnoux: „Ilu mężczyzn miało okazję doświadczyć tego, czego ja doświadczyłem? »

Dziękujemy za przyjęcie AUTOtygodniowo na ten spacer brzegiem jeziora Garda, w nieoczekiwanym pojeździe dla zwycięzcy Grand Prix!

Nie jeżdżę Ferrari, ponieważ nikt nie może zagwarantować mi prawa jazdy, jeśli wsiądę za kierownicę. Nadal kocham samochody, ale nie to, co z nimi zrobiliśmy. Nakładamy podatki, kontrolujemy, stało się to piekłem dla tych, którzy prowadzą samochody i tych, którzy je produkują. Mam szczęście, że mogę nadal dobrze się bawić na torze, więc na drodze jeżdżę w trybie komfortowym i ta Mazda CX-50 jest fantastyczna ze swoim napędem na wszystkie koła i komfortem, ponieważ dałem wystarczająco dużo opony - osy, a zwłaszcza tempomat.

Jednak prawie poznaliśmy się w Szwajcarii…

Dzielę swój czas pomiędzy Włochy i Szwajcarię, gdzie jestem udziałowcem firmy produkującej komponenty do zegarków KIF Parechoc. Osiemnaście lat temu znajomy zasugerował, żebym zainwestował w tę firmę. Sfinalizowaliśmy transakcję i przeprowadziłem się do Szwajcarii, ponieważ nie wiedziałem nic o zegarmistrzostwie, a chciałem się tego dowiedzieć od razu. Nie zarządzałem firmą, ale ciężko pracowałem, aby odbudować fabrykę, unowocześnić sprzęt i zoptymalizować precyzję, aby ograniczyć złom, który stopniowo spadał z 30 do 5%. Dziś jest nas trzysta trzydzieści osób, a mając 73 lata, nadal regularnie chodzę do fabryki. Czuję się, jakbym nigdy nie pracowała. Z Formuły Renault w zegarmistrzostwie po prostu spędzałem czas na dążeniu do perfekcji.

Co skłoniło Cię do rywalizacji?

Szczerze mówiąc, w szkole byłem palantem, ale moi rodzice byli na tyle wspaniali i mądrzy, że pozwalali mojej siostrze, bratu i mnie chodzić, gdziekolwiek chcieliśmy. Szybko zauważyli, że zajmuję się demontażem i ponownym montażem silników, i zapisali mnie do szkoły technicznej. Tam odleciałem. Wszystko co zrobiłem