WRC: Czy Thierry Neuville zasłużył na tytuł mistrza w 2021 roku?

Fakty : Zwycięzca ostatniego weekendu Rajd samochodowy z Katalonii, Thierry Neuville przyćmił dwóch ostatnich kandydatów do tytułu, Sebastian Ogier i Elfyn Evans. Jednak Belg nie jest już w stanie zdobyć korony w ciągu miesiąca na Monzy, pomimo siedmiu miejsc na podium i dwóch zwycięstw. Czy zatem Thierry Neuville zasłużył na tytuł mistrza 2021?

Tak, autorstwa Jérémy’ego Satisa

Il paraît qu’avec des si, on met Paris en bouteille. Et bien mettons Paris, la Belgique, et tout ce que vous voudrez en bouteille, et réécrivons quelque peu l’histoire de cette saison 2021. D’abord, il n’est pas question ici de remettre en cause les solides performances réalisées jusqu’ici par Sébastien Ogier et Elfyn Evans, qui se battront pour le titre dans un mois à Monza, comme en 2020. Mais j’aimerais réhabiliter le soldat Neuville, troisième du championnat à 45 points d’Ogier et donc hors course pour la couronne finale. Le Belge ne sera pas titré, et c’est malheureux, parce qu’il a été à mon humble avis le pilote le plus fort et le plus rapide de la saison. Sans parler de sa victoire nette sur les routes catalanes le week-end dernier, le pilote Hyundai a été le plus régulier en 2021. D’abord, personne ne compte plus de podiums que lui cette année (7 fois). Ensuite, à l’exception de la manche grecque, le natif de Saint-Vith a bouclé tous les rallyes qu’il a terminés sur le podium !

Tak naprawdę, jeśli nie będzie miał szans na tytuł mistrzowski, będzie to możliwe tylko z powodu dwóch odejścia na emeryturę. Nie usprawiedliwiamy jego zjazdu z trasy w Portugalii, ale z drugiej strony nie ponosi on odpowiedzialności za swoje dwa porzucenia w Kenii (eksplozja amortyzatora) i w Finlandii (problem z chłodnicą). Wszystko wskazuje na to, że te dwie rundy mają duże znaczenie, zwłaszcza że w tym samym czasie Ogier i Evans zakończyli wszystkie wymiany. Zakończę moją wywód taką statystyką: gdybyśmy odjęli wszystkim punkty z dwóch rajdów, które porzucił Thierry Neuville, Belg miałby tylko osiem jednostek za Francuzem i nawet o sześć przewagi nad Walijczykiem. Bardziej niż kiedykolwiek byłby obecny w walce na Monzy i miałby możliwość ubiegania się o tytuł, którego zawsze mu odmawiano. Bo niewątpliwie w tym roku pięciokrotny wicemistrz świata zasłużył na to najbardziej!

Nie, przez Medhiego Casaurang-Vergez

Nie da się temu zaprzeczyć, Thierry Neuville to jeden z najszybszych zawodników na światowej scenie. Nie wygrywamy 15 rund WRC, sur toutes les surfaces possibles (asphalte, terre et neige) par hasard ! Mais le Belge n’a pas que des qualités. Pour devenir champion du monde des rallyes, il ne suffit pas de faire montre d’une sacrée pointe de vitesse. Les duellistes du Toyota Gazoo Racing, Sébastien Ogier et Elfyn Evans, l’ont bien compris, eux qui n’ont jamais abandonné en 11 rendez-vous. Pour Thierry Neuville, il en est autrement, avec deux rallyes terminés abruptement. Au Kenya, les mauvaises langues incriminèrent un rythme trop élevé pour expliquer une casse de suspension, des critiques balayées par le principal intéressé. Aucun doute en revanche sur l’erreur d’une note trop optimiste qui l’a expédié dans le décor sur la terre du Portugal.

Jeśli te zera nie są jego zasługą, być może powinniśmy cofnąć się o krok i przeanalizować karierę najlepszego belgijskiego kierowcy w historii WRC. Pięciokrotny wicemistrzostwo miał naprawdę szansę trafić w dziesiątkę z 2017 roku, kiedy Volkswagen wycofał się z rywalizacji. Już zepsute zawieszenie wyeliminowało go w Niemczech i Katalonii. Pominięty. Potem, w 2018 roku, drogo go kosztowała wpadka w Walii, którą po awarii chciał nadrobić… zawieszeniem w Turcji. W 2019 r. Ott Tanak wystartował, gdy lider Hyundaia zabłądził (przebicie opony w Niemczech, wypadek w Turcji). Wreszcie w 2020 roku wypadł z trasy na pierwszych etapach finału Monzy. Krótko mówiąc, mieszanka zapału i niezbyt szalonej niezawodności.

Co dziwne, Thierry Neuville mógł zyskać więcej, czasami zwalniając. Historycznie rzecz biorąc, w WRC nie zawsze wygrywał najszybszy. 20 lat temu Richard Burns zdobył swoją jedyną koronę pod koniec kampanii naznaczonej jednym sukcesem, podczas której Colin McRae i Tommi Mäkinen byli bardziej ekstrawaganccy (3 zwycięstwa)… ale częściej byli wysyłani do szału.