Bruce Jouanny: „Nic nie czyni mnie szczęśliwszym niż Pikes Peak!” »

Bruce, czy nadal uważasz się za pracującego pilota?

Kiedy od 10. roku życia Twoja tożsamość kształtuje się wokół pasji i wykonujesz tę pracę przez większość swojego życia, organizm zachowuje chemiczną i psychologiczną pamięć związaną z adrenaliną związaną z tym sportem. Jeśli chodzi o mnie, znalazłem środki łagodzące, ćwicząc swobodne spadanie, kitesurfing lub enduro na motocyklu. Nie tak dawno temu, na pokaz Automoto, wypróbowałem prototyp filmu Gran Turismo : Ligier JS PX. Nikomu nie mówiłem, ale za kierownicą miałem łzy w oczach, bo doznania, jakie mi to dawało, były bliskie tym, których doświadczyłem w trakcie kariery, a których już nie czuję. . Nie jestem już aktywny, ale pozostanę pilotem przez całe życie, ponieważ te doznania pozostają zakotwiczone na zawsze.

Jak odkryłeś sport motorowy?

Île-de-France, skąd pochodzę, niekoniecznie jest najlepszym miejscem do uprawiania sportów motorowych. Moje odkrycie tej dyscypliny nastąpiło trochę przez przypadek. Moi rodzice pracowali w konfekcji, m.in. w butiku w Lyonie. Wiedziałem o istnieniu toru w Saint-Laurent-de-Mure. Większość weekendów spędzałem w Lyonie ze względu na pracę moich rodziców. Błagałam tatę, żeby zabrał mnie na przejażdżkę. Po sześciu miesiącach, widząc moją pracowitość, kupił mi starego gokarta do wynajęcia, żebym mógł jeździć trochę więcej, jak mi się podoba. Szef toru poradził mojemu ojcu, aby wziął udział w wyścigu