David Castera: „Zrobię wszystko, aby Dakar pozostał przygodą”

Po trendzie SUV w mieście, wznawiacie trend 4×4!

To po to, żeby cię zadowolić! To jest Toyota Hilux używany do zwiadu w Dakarze, Periph nie jest jego ulubionym terenem. Ma silnik diesla, nie jestem pewien, czy ma naklejkę Crit'Air 1 (śmiech). Nie miałem zamiaru jechać z Pirenejów do Paryża moim motocyklem BMW (mieszka w Andorze. Przyp. red.)…

Niedawno obchodziłeś swoje 53. urodziny; poprzednio pracowite życie, na które byłeś przygotowany?

Absolutnie nie ! Kiedy byłem młody, nie wiedziałem, co zrobić ze swoim życiem. Dziś częściej rzutuję na siebie, ale wtedy byłem na to za głupi. Próbuję to wytłumaczyć synowi, ale on też mnie nie słucha; odtwarza moje zachowanie wobec moich rodziców. (śmiech) To nieuniknione.

Czy twoi rodzice nie pozwolili ci jeździć na motocyklu?

NIE. Okres dojrzewania nie jest najlepszym okresem w moim życiu. W ogóle nie nadawałem się do systemu szkolnego. Przestałem się uczyć w wieku 17 lat. Wyjściem było przejęcie sklepu motocyklowego mojego ojca w Sauveterre-de-Béarn (niedaleko Pau. Przyp. red.). Patrząc wstecz, porzucenie szkoły i jazda na motocyklach na dziesięć lat nie było zbyt dobrze skonstruowanym wyborem kariery. Żałuję, że nie zrobiłem swojej kariery na 100%; przy wystarczającym zaangażowaniu osobistym mógłbym osiągnąć lepsze wyniki (3. miejsce w Paryżu-Dakar w 1997 r. z Yamahą. Przyp. red.). To była zaradność, która umożliwiła zebranie budżetów niezbędnych do funkcjonowania. Kiedy wygrywałem bonusy, nie musiałem wszystkiego schrzaniać.

Czy wzorcem do naśladowania był Twój poprzednik Hubert Auriol (zwycięzca motocykla w 1981 i 1983 r.)? Twoje dwie rodziny były ze sobą powiązane.

Hubert rzeczywiście był wzorem do naśladowania, kiedy byłem małym chłopcem. miałem