Pino Allievi: „Funkcjonariusze prasowi zabili Formułę 1”

Witaj Pino. Zawsze miło jest wśliznąć się do Porsche Carrera, ale Ferrari Czy nie byłoby to bardziej zgodne z twoją karierą?

Zawsze miałem doskonałe relacje z Enzo Ferrari, ale nie do tego stopnia, aby uzyskać wystarczający rabat na zakup czerwonego samochodu. (śmiech) A poza tym 911 to wciąż coś. Chodź, odlatujemy…

Jak więc sport motorowy pojawia się w Twoim życiu? Marzenie z dzieciństwa?

Nie, studentko, marzyłam o byciu krytykiem literackim. Pasjonowałem się – i nadal jestem – literaturą, zwłaszcza włoską. Następnie zacząłem animować trzecią stronę La Provincia, mała gazeta codzienna z Como (Włochy), skąd pochodzę. Pasjonowałem się także samochodami, pewnie dlatego, że mój ojciec piastował stanowisko kierownicze w firmie Alfa Romeo. W gazecie nie było perspektyw na zatrudnienie w średnim terminie, więc zacząłem szukać gdzie indziej. Było miejsce na Dziennik Sportu, ale nie chciałam pisać o sporcie. Powiedziano mi, żebym mimo wszystko spróbował i że jeśli chcę, mogę kontynuować swoją krytykę literacką w innych publikacjach. Redakcja poszukiwała dziennikarza zajmującego się sportami motorowymi; co było całkiem niezłe, ponieważ miałem zamiar oglądać wyścigi na Monzy i gdzie indziej. Dla mnie to była pasja, a nie praca. Zaczęło się tak pod koniec lat 1960. Pewnego dnia na torze Monza, gdzie obecny był Enzo Ferrari, odbyły się testy zarezerwowane dla prototypów sportowych. Dziennikarzy nie było tam wielu, trzech, czterech. Podszedł do mnie i powiedział, że widział mnie już kilka razy i chce poznać moje imię. „ Pino Allievi ", Odpowiedziałem. „ Znałem Allievi, odpowiedział. Jak nazywa się Twój ojciec ?