Mounard w swoim ogrodzie podczas Rallye du Bassin Annonéen

Pod nieobecność Cuoqa, ubiegłorocznego zwycięzcy, walka o zwycięstwo rozegrałaby się pomiędzy lokalnymi kierowcami. Roussat odniósł pierwsze trzy zwycięstwa etapowe swoim nowym Fordem Fiestą R5 i na koniec pierwszej pętli miał 27 cali przewagi nad Mounardem i 1'38 cali nad Dufaudem. Boissy (DS3 R5), 4. miejsce w klasyfikacji generalnej, wycofał się po SS 2 z powodu problemów mechanicznych. Roussat kontynuował swój festiwal w drugiej pętli, podpisując dwa nowe kontrakty, ale przewoźnik hubowy ustąpił i przejście na emeryturę było nieuniknione. Mounard sam ustanowił wówczas cztery najlepsze czasy i wygrał „swoje” rallye przed Dufaudem, który wygrał grupę A zaledwie o 0 cala przed Delepinem, przy czym ten ostatni płacił za brak znajomości terenu. Derory, solidny lider grupy N, zanotował jeszcze jedno zwycięstwo z szansą na październikowy finał. Dla Grupy F2000, Muret był naprawdę nietykalny przed dwoma innymi kierowcami BMW, Durandem i Epalem. Wreszcie w GT Bugnazet zwyciężył bez przeciwności losu po porzuceniu Viallette w SS 8. F. Lombard

Klasyfikacja: 1. Mounard-Mounard (Citroën DS3) w 1h09'25'' (1^er gr. R), 2. Dufaud-Valette (Peugeot 206 RC) przy 2'56'' (1^er Gr. A), 3. Delepine-Brotte (Fiat Punto S2000) na 2'56''2, 4. Tete-Tete (C2) na 3'09'', 5. Ginhoux-Maia (DS3 R5) na 3' 12'', 6. Seux-Combe (206) na 3'16'', 7. Desmet-Desmet (106 S16) na 3'29'', 8. Muret-Muret (BMW 318 Compact) na 3'54'' „(1^er Gr. F2000), 9. Derory-Bessay (Subaru Impreza) przy 3'59'' (1^er Gr. N), 10. Durand-Drouard (BMW Seria 1) na 4'15'', … 26. Bugnazet-Milesi (Lotus Exige) na 8'33'' (1^er GT) itp.