Czy Fernando Alonso robi za dużo?

Fakty : Startował z końca stawki ze względu na zmianę silnika w swoim Alpine A521, Fernando Alonso wrócił do bramki punktowej, kiedy natknął się na Alfa Romeo autorstwa Antonio Giovinazziego i Kimi Räikkönena. Następnie doszło do zaciekłych bójek, podczas których Hiszpan nie ukrywał swojej frustracji spowodowanej, jego zdaniem, „podwójnymi standardami” w egzekwowaniu przestrzegania granic trasy. Wyprzedzony przez Raïkkönena na zewnątrz pierwszego zakrętu, podwójny mistrz świata zażądał, aby Fin oddał mu pozycję, ponieważ w momencie manewru wszystkie 1 koła znajdowały się poza białą linią. Komisarze wyścigu nie wzdrygnęli się. Nieco później to Alonso wyprzedził opuszczając granice toru, na Giovinazzi. Tym razem kierownictwo wyścigu zaleciło mu zwrócenie majątku Włochowi, którym był kierowca Alpine powiedział bez sprzeciwu. Jak na ironię i zgryźliwość, Alonso jest jednym z najwspanialszych artystów sezonu, ale czy nadal nie robi trochę za dużo?

TAK, Julien Billiotte 

Fernando, Fernando, o Fernando! Dwukrotny mistrz świata Hiszpanii to niewątpliwie kierowca, który najlepiej zna przepisy, nawet najmniejsze artykuły, niezależnie od tego, jak bardzo są techniczne i niejasne! Ale pilot Alpine powinni wiedzieć, że sędzia ma zawsze rację, także wtedy, gdy się myli, co nie miało miejsca w ostatnią niedzielę w Austin. Z pewnością Kimi Räikkönen (Alfa Romeo) znalazł się wszystkimi czterema kołami poza białą linią, wyprzedzając swojego starego rywala na szczycie pierwszego zakrętu, ale czy Fin nie został przyjacielsko zepchnięty na zewnątrz przez innego starego weterana, który jest dumnym Iberyjski? Właśnie dlatego, że pomiędzy tymi dwoma scenariuszami – zatrzymaniem konkurenta poza torem i wykonaniem wyprzedzenia poza granicami trasy – istnieje cienka granica, komisarze nie mieli powodów do narzekań. Jak wyjaśnił po GP dyrektor wyścigu Michael Masi, nie jest to sytuacja całkowicie binarna, ale raczej incydent, który pozostawia miejsce na interpretację. Nic więc dziwnego, że Alonso natychmiast zażądał zwrotu tego miejsca tonem sugerującym, że należało ono do niego niemal z boskiego prawa. Alpine zapewnia, że ​​jego kierowca po prostu chciał stracić jak najmniej czasu, ponieważ miał nadzieję wyprzedzić także drugą Alfę Romeo, Antonio Giovinazziego. Jego zdaniem Alonso chciał zatem, aby komisarze rządzili jak najszybciej (oczywiście na jego korzyść!), Aby nie pozostać w tyle.

Zirytowany (nie)decyzją stewardów, zawzięty Asturianin rzucił się na Giovinazziego i pokonał Włocha, gryząc brutalnie poza trasą. „Tak!” » potem wykrzyknął, jakby nie zależało mu na czystym wyprzedzeniu, a jedynie chciał udowodnić, że obrał właściwy kierunek wyścigu. Alonso to ogromny mistrz z nieugaszonym pragnieniem zwycięstwa i niezwykłym duchem rywalizacji we wszystkim, co robi. W piątkowy wieczór w COTA Hiszpan był na boisku do koszykówki znajdującym się na padoku i rzucał wyzwanie swojemu rzecznikowi prasowemu w zawodach koszowych, podczas których duch Coubertina tak naprawdę nie unosił się w powietrzu! To właśnie sprawia, że ​​Byk z Oviedo (Hiszpania) jest tak uroczy, ale nie możemy oprzeć się wrażeniu, że czasami pozostaje jego najlepszym wrogiem. Wierząc, że jest nieustannie prześladowany, czasami ma tendencję do widzenia na czerwono i samotnego wpadania w kłopoty, ryzykując zatopieniem się. Ale nigdy nie możemy odebrać mu niezwykłego polotu, który w połączeniu z nienaruszonym talentem czyni go jednym z największych ludzi w swoim sporcie. 

NIE, autor: Alexis Plisson

Przed przejściem na emeryturę z powodu problemów z tylnym skrzydłem Fernando Alonso dał pokaz w środku stawki podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych. Walcząc kilka razy z dwoma kierowcami Alfy Romeo, Hiszpan został nagrodzony odważnym, a nawet spektakularnym wyprzedzaniem, po czym musiał kilkakrotnie rezygnować ze swoich pozycji. Arbitraż ze strony komisarzy, który czasami akceptował, ale często omawiał. „Trzy podobne manewry, trzy różne decyzje…” – ironizował po wyścigu dwukrotny mistrz świata. Najpierw z Kimi Räikkönenem, potem z Antonio Giovinazzim, Bull of Asturias i jego wyprzedzanie sprawiły, że na kilka okrążeń zapomnieliśmy o walce o pierwsze miejsce pomiędzy dwoma liderami mistrzostw.

W Grand Prix bliższym usypiającemu niż spektakularnemu chcę powiedzieć: „Dziękuję Fernando!”. Tak, dziękujemy za dodanie energii naszemu niedzielnemu wieczorowi i zwrócenie uwagi na walkę o środek tabeli, o której zbyt często się zapomina. Dziękuję też za pokazanie rozmachu w wyścigu, w którym prawie rozmawialiśmy tylko o strategii. W tym sezonie to właśnie ofensywna postawa na torze pozwala mu stawić czoła młodym kierowcom, podobnie jak jego walka z Verstappen w Rosji. Z księgowego punktu widzenia wyraźnie wypada na tle swojego młodego kolegi z drużyny, Esteban Ocondo którego ma około dziesięciu punktów przewagi. 

Po tych historiach o powrocie do miejsc i skargach w radiu Hiszpan żałuje, że Formuła 1 „nie dał dobrego wizerunku” dla widzów obecnych na miejscu. To stwierdzenie odzwierciedla charakter, hojny! Fernando Alonso nigdy nie robi za dużo. Należy do tych ludzi, którzy z natury są całością i nigdy nie są półśrodkami. A to bardzo dobrze robi w czasach, gdy królują pozory i gotowe frazy. Hiszpan nie pozostawia nikogo obojętnym dzięki swojemu ostremu językowi i silnemu charakterowi, a to tym lepiej. A skoro wyniki są widoczne, pomimo niechęci byłych kierowców, takich jak Mark Webber czy Nico Rosberg, co do jego zaawansowanego wieku (40 lat), dlaczego miałby zmieniać to, kim jest?