70 lat temu: pierwsze podium dla Talbota-Lago i francuskiego kierowcy w F1

Jeśli francuski zespół Talbot-Lago wziął udział w pierwszym Grand Prix Mistrzostw Świata Formuła 1 13 maja 1950 roku w Silverstone (Wielka Brytania) wciąż oczekiwano na wyniki.

Po trzech konkurencjach żaden niebieski samochód nie wspiął się na podium; to samo dotyczy francuskich pilotów. Podczas gdy Włochy i Argentyna zajmują czołowe miejsca w ogólnym rankingu dzięki Giuseppe Farinie, Luigiemu Fagioli i Juanowi Manuelowi Fangio, Francuzi są bardzo dyskretni.

Yves Giraud-Cabantous zajął czwarte miejsce na Silverstone, rangę równą Raymondowi Sommerowi na a Ferrari kilka dni później prywatnie w Monako, ale na podium było już dawno. W 1949 roku Louis Rosier stanął na najniższym stopniu podium podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii, ale w tamtym czasie Mistrzostwa Świata F1 były jeszcze tylko projektem.

Z okazji Grand Prix Szwajcarii Talbot-Lago robi wszystko, co w jego mocy, a raczej potrójnie, w przypadku jednomiejscowych samochodów T26C (T jak Talbot, 26 dla liczby koni fiskalnych i C dla kursu) fabryka dla Yvesa Giraud-Cabantous, Eugène Martin i Louis Rosier. Mają one podwójny zapłon i osiągają moc od 275 do 280 koni mechanicznych, w przeciwieństwie do pojazdów, do których prywatnie zgłaszali się Philippe Étancelin, Johnny Claes i Harry Schell, z pojedynczym zapłonem.

18 zawodników spotyka się niedaleko Berna na torze w Bremgarten. Tor ten o długości 7,28 km wyszedł z użycia po wprowadzeniu zakazu sportów motorowych w Szwajcarii w 1955 r., ale wówczas słynie z niebezpieczeństwa.

Od pierwszego wyścigu zorganizowanego w 1934 roku zginął tam kierowca (Hugh Hamilton, ofiara zatrzymania krążenia przed uderzeniem w drzewo). W 1948 roku, wkrótce po tragicznym wypadku Omobono Tenni podczas zawodów motocyklowych, zmarła włoska gwiazda Achille Varzi Alfa Romeo Podczas testów 158 przewróciło się na mokrej drodze. Czarna passa będzie kontynuowana wraz ze śmiercią ulubieńca publiczności Christiana Kautza podczas Grand Prix.

W większości otoczony drzewami, wyjątkowo pagórkowaty i o nieregularnej nawierzchni (na niektórych zakrętach brukowany), tor Bremgarten nie wybacza żadnych błędów. Zapisy z epoki wskazują na 13 zakrętów, ale piloci przeżyli 25 zmian kierunku, oznaką niemal całkowitego braku linii prostej. 

Podczas testów Alfa Romeo pozostawiła konkurencję w tyle. Ferraris są cztery sekundy za nimi, a Talbot-Lagos są za nimi o prawie 10 sekund! Francuskie T26C mają jednak tajną broń: zużycie paliwa, co pozwoli nie zejść do pompy podczas Grand Prix, w przeciwieństwie do Włochów z silnikami doładowanymi.

Start odbywa się na oczach 200 000 widzów. Zespół Talbot-Lago traci reprezentanta już w pierwszej rundzie. Yves Giraud-Cabantous obrócił się i nie może wznowić gry. Eugène Martin zostaje uwięziony i w brutalnym wypadku łamie nogę. Jeśli chodzi o Philippe'a Étancelina, ten wrócił do boksów z zepsutą skrzynią biegów. 

Nieszczęścia skończyły się na szczęście pod koniec wyścigu. Juan Manuel Fangio wycofał osiem pętli z końca z powodu wadliwych zaworów i kto na tym skorzysta? Louis Rosier awansował z 10. miejsca na starcie! Zapomnilibyśmy o tożsamości kierowców obecnych na podium, Nino Fariny (przyszłego mistrza świata na koniec roku) i jego rodaka Luigiego Fagioli. 

Louis Rosier, Pochodzący z małego regionu Chapdes-Beaufort w Puy-de-Dôme były bojownik ruchu oporu podczas drugiej wojny światowej zdobył swoje pierwsze podium w F1. Zwycięzca 24 godziny Le Mans 1950 powtórzy ten występ dwa tygodnie później w Spa-Francorchamps (Belgia), nadal w firmie Suresnes (Hauts-de-Seine). W inauguracyjnym sezonie F1 zajął czwarte miejsce, co było jego najlepszym wynikiem w tej dyscyplinie.