John Booth: „Połączone losy” z Bianchi

Prawie codziennie myślę o Jules. Myślę o Julesie i mówię sobie, że powinien być z nami, aby dzielić naszą radość z bycia tutaj, w Melbourne. Nie byliśmy w stanie wystawić samochodów na tor, ale mimo to wygraliśmy walkę. Jak bardzo chciałbym, żeby Jules też wygrał swoje…

Bez niego, bez dwóch punktów, które zdobył w zeszłym roku w Monako, nie byłoby nas tutaj. Ostatecznie to oni przekonali nowych inwestorów o potencjale zespołu. Myślę o Julesie, myślę też o Philippe, jego ojcu, który powiedział mi na korytarzach szpitala w Nicei, że musimy znaleźć sposób, aby kontynuować. Bez względu na koszt. Wiedział, jakie mamy wielkie trudności, ale uważał, że jesteśmy to winni Julesowi. W jego oczach zniknięcie było równoznaczne z zawiedzieniem go. Nie zniknęliśmy i zawsze będziemy przy nim.

Bycie tutaj to także nasz sposób na powiedzenie Julesowi, że wyścig nie zakończy się, dopóki nie opadnie flaga w szachownicę. Nie wiem, czy nasza obecność na bramach pomoże Philippe’owi i jego żonie, ale mam nadzieję, że tak. Jakkolwiek mały i nieistotny może być. Nie powiem, że Jules jest dla nas źródłem inspiracji, bo tak naprawdę zawsze nim był i pozostanie. Sposób, w jaki prowadził swoje życie, sposób, w jaki się zachowywał i sposób, w jaki przezwyciężał próby, przemawia za nim.

Jego walka jest dziś nasza, tak jak nasza była jego. Nasze losy są ze sobą powiązane i tak pozostanie. Razem przeżyliśmy największe radości i największe smutki, otrzymaliśmy wielką zachętę i przeszliśmy wiele prób.

Dziś jako pierwsi wychodzimy z najgorszej próby, jaką Manor kiedykolwiek przeżyła, i nie mam wątpliwości, że Julesowi również się to uda. Czy to, co udało nam się odbudować przez zimę, nie pokazuje, że wiara może przenosić góry, że zawsze jest nadzieja, jeśli w nią wierzymy? Wierzę w to, Manor w to wierzy.

Jules, Twój zespół jest z Tobą!

AUTOhebdo nr 2003 dostępne jest od poniedziałkowego wieczoru dostępne cyfrowo na wszystkich platformach i od tej środy w kioskach.