Graeme Lowdon: „Ten sport jest stresujący, męczący, ale to właśnie dzięki temu rano wstaję”

Cześć, Graeme. Stelvio Quadrifoglio – wybór serca czy powód?

Raczej okoliczności! (śmiech) Chciałem przyjść z moim Ferrari Kalifornia, ale jest w garażu. Mógłbym też wziąć mojego 250 GTE z 1963 r., odziedziczonego po ojcu, ale on też jest w serwisie. Wziąłem więc samochód do stajni Alfa Romeo udostępnione dla Guanyu-Zhou Na weekend (carpooling osiągnięty podczas ostatniego GP Wielkiej Brytanii. Nota redaktora).

Czy jesteś kolekcjonerem?

Disons que j’ai quelques modèles dans mon garage : Ferrari, MG, TVR, Porsche… Ce goût des voitures me vient de mon père. Il a commencé à acheter des autos dans les années 1970 quand elles étaient encore abordables. Il y avait la crise pétrolière, et ça lui a permis d’assouvir sa passion. Nous vivions au nord de l’Angleterre, proche de la frontière écossaise et de la ville de Duns, d’où Jim Clark est originaire. Mon père avait l’habitude de se rendre à Chaterhall Airfield, un ancien aérodrome de la RAF („Królewskie Siły Powietrzne”, brytyjskie siły powietrzne. Nota wydawcy), który stał się torem wyścigowym, aby zobaczyć jego wyścigi. To było zanim tu wszedł F1. Często mi o tym mówił i tak pasja mnie zwyciężyła.

Czy praca w sportach motorowych zawsze była Twoim celem?

Przyszło to w trochę szczególny sposób. Mając tytuł magistra w dziedzinie inżynierii mechanicznej, mieszkałem i pracowałem w Szwajcarii dla firmy, która sponsorowała zespół w IndyCar. C’était en 1984, et Teo Fabi était le pilote. C’est par ce biais que j’ai découvert le monde du sport automobile professionnel, et à partir de ce moment-là, j’ai commencé à me rendre sur des Grands Prix et d’autres évènements. Une course de Groupe C à Donington Park a eu un impact énorme sur moi. J’ai un souvenir précis d