Pościg podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych

Nie wszystkie sukcesy są równe, tak samo jak czasami drugie miejsce świętowane jest jako zwycięstwo... a wygrane wyścigi odbierane są jako małe rozczarowanie. w Austinie, Max Verstappen miał wszystko do szczęścia, kiedy wysiadł z samochodu. Jednak wydawał się zmartwiony. To 15. zwycięstwo w roku, piąte z rzędu na amerykańskiej ziemi (5 wygrane wyścigi w Austin, 3 w Miami) i ten 2. sukces w karierze, który jeszcze bardziej przybliża go do dziedzictwa pozostawionego przez Alain Prost (51) nie wystarczyły, aby go w pełni usatysfakcjonować. Gwizdki otrzymane na podium od amerykańskich kibiców Lando Norris et Lewis Hamilton, ale także meksykańscy miłośnicy Sergio Péreza, nie pomogli Holenderowi w okrzykach radości. Mimo to ten bronca miał przynajmniej tę zaletę, że dał mu przedsmak tego, co czeka go w Meksyku w ten weekend.

Rozczarowanie publiczności niewątpliwie znużonej jego dominacją nigdy nie było dla Holendra zasadniczym problemem. Ma nawet tendencję do żerowania na nich, aby jeszcze bardziej zniszczyć swoich przeciwników. Nie, powód jego dąsów i zrzędliwości po wyścigu, które zawsze tak słabo ukrywa, miał inną naturę. A zawierały się głównie w jednej liczbie: 2,225 sekundy. Taka była różnica między nim a Lewisem Hamiltonem, który w niedzielę przekroczył linię mety jako drugi.

Et le tout à la régulière… même si la FIA a acté la disqualification de l’Anglais après-course en raison d’une us