Postacie z epopei Forda w Formule 1

Rok 1963, rok początków

Pierwsza obecność Forda w Formuła 1 którego początki sięgają 1963 r. Po raz pierwszy silnik Forda wystartował w najwyższej klasie sportów motorowych: miało to miejsce podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych w 1963 r., za sterami Petera Broekera w kanadyjskim zespole Stebro Racing. Amerykański producent brał udział w 7 Grand Prix w latach 1963-1966 (w tym krótka współpraca z McLaren w 1966) przed połączeniem sił z Cosworthem w 1967.

573 Grand Prix

Ford wziął udział w 573 Grand Prix Formuły 1 (w tym 567 z Cosworthem) w latach 1963–2004, co czyni go trzecim najbardziej obecnym producentem silników w historii F3, przed Mercedes (541 GP), ale z tyłu Ferrari (1054 GP) i Renault (701GP).

59 producentów

W swojej historii Ford zasilił nie mniej niż 59 zespołów (67, jeśli policzymy zespoły, które nigdy nie brały udziału w Grand Prix z powodu braku kwalifikacji). To zespół Tyrrell był najbardziej lojalny wobec amerykańskiego producenta silników, biorąc udział w 310 Grand Prix z Fordem-Cosworthem w latach 1970–1998.

176 wygrywa

Pomimo odejścia z F1 w 2004 roku Ford nadal pozostaje trzecim producentem silników w klasie premium odnoszącym największe sukcesy, za Ferrari (3 zwycięstw) i Mercedesem (276 zwycięstw). Najbardziej utytułowanym zespołem Forda jest nie kto inny jak Lotus z 212 zwycięstwami w 47 GP, przed McLarenem (257 zwycięstw) i Tyrrellem (35 zwycięstwa).

Giancarlo Fisichella ostatnim zwycięzcą Forda w Formule 1 © GILLES LEVENT / DPPI

Podium 535

Ford zajmuje także trzecie miejsce w statystykach podium w Formule 1 z 535 podium, wciąż za Ferrari (804 podium) i Mercedesem (557 podium) oraz przed Renault (461 podium). Ostatnie podium A jednomiejscowy powered by Ford sięga 2003 roku, kiedy Giancarlo Fisichella zwyciężył w Grand Prix Brazylii na swoim skromnym Jordanie.

139 pole position

Z drugiej strony Ford traci miejsce w pierwszej trójce pod względem pole position. Marka z Detroit ma w swojej historii 3 polaków w F139, za Ferrari, Mercedesem i Renault. Ostatnie pole position Forda w Formule 1 było dziełem Rubensa Barrichello podczas Grand Prix Francji w 1 r. na pokładzie swojego Stewarta. Zespół, który później przekształcił się w Jaguara, a potem… czerwony Byk.

Rubens Barrichello i jego silnik Ford V10, w który montowany był Stewart w latach 1997–1999 © DPPI

10 mistrzostw świata

W ciągu 38 sezonów stowarzyszenie Ford-Cosworth zdobyło aż 10 tytułów mistrza świata jako producent silników, co plasuje go na 3. pozycji w statystykach za Ferrari (16 tytułów) i Renault (12 tytułów), ale remisuje z Mercedesem. Amerykański producent silników został koronowany w 1968 (Lotus), 1969 (Matra), 1970 (Lotus), 1971 (Tyrrell), 1972 (Lotus), 1973 (Lotus), 1974 (McLaren), 1978 (Lotus), 1980 (Williams) i 1981 (Williams).

CZYTAJ TAKŻE > Dlaczego Red Bull wybrał Forda na rok 2026