W Kwarantannie z AUTOhebdo – Wspaniała historia Rajdu Safari

Jest to mit rallye świecie, w taki sam sposób jak Rajd Monte Carlo czy Rajd Finlandii, ale wielkość imprezy rozgrywanej w WRC między 1973 a 2002 rokiem z konieczności nadaje mu szczególne miejsce.

Na torach kenijskich Rajd Safari oferował w swojej „historycznej” wersji trasę, na której w pierwszych latach prowadzona była klasyfikacja według kar otrzymanych w stosunku do danego czasu.

Lata 50. i 60. pozostawały domeną lokalnych kierowców, zanim Hannu Mikkola w 1972 roku przełamał dominację specjalistów na swoim Fordzie Escort RS1600.

En 1973, le Safari Rally fait logiquement partie du premier Championnat du Monde FIA, récompensant dans un premier temps les Constructeurs. Avec les Ford Escort, Porsche 911, Peugeot 504 i różne Datsuny, pole wygląda świetnie, ale nadal wyróżnia się specjalista, Shekhar Mehta (Datsun).

Do początku lat 80-tych stali bywalcy imprezy regularnie dominowali w Rajdzie Safari z Mehtą i Joginderem Singhami, jednak europejscy kierowcy i ich samochody, coraz bardziej przygotowani do stawienia czoła trudnościom, jakie stwarza trasa, okazali się zaciekłymi przeciwnikami.

Trzeba przyznać, że perspektywa zwycięstwa w Rajdzie Safari może stanowić prawdziwą kampanię reklamową dla marek, które Japończycy doskonale zintegrowali, gdyż w wyścigu często dominują japońskie samochody z Datsunem – Nissanem i Mitsubishi na czele.

Aby przeciwstawić się tej dominacji, Peugeot, zwycięzca już w latach 60. XX wieku, narzucił model 504 w 1975 i 1978 r. wraz z Ove Anderssonem, a następnie Jean-Pierrem Nicolasem, natomiast Ford z sukcesem wprowadził na rynek Escort RS1800 w 1977 r. wraz z Björnem Waldegårdem.

L’époque du Groupe B verra une vraie main-mise des pilotes scandinaves réguliers du WRC avec Ari Vatanen (Opel) en 1983, mais surtout trois victoires consécutives pour Toyota avec Björn Waldegård et Juha Kankkunen entre 1984 et 1986, la Celica TCT dominant également le Bandama en Côte d’Ivoire. Une véritable spécialisation de la firme désireuse de conquérir de nouveaux marchés.

Po pojawieniu się Grupy A Lancia ostatecznie zwyciężyła w latach 1988, 1989 i 1991 z Massimo Biasionem i Juhą Kankkunenem, ale Toyota pozostała najsilniejszą na afrykańskich torach od czasów Björna Waldegårda i Juhy Kankkunena (znowu oni), ale także Carlos Sainz zwyciężył w latach 1990–1993 za kierownicą Celiki, a następnie w latach 1994–1995 Ian Duncan i Yoshio Fujimoto.

Będzie to dla Toyoty ostatnie jak dotąd zwycięstwo w WRC, ponieważ Mitsubishi, Subaru i Ford zdominują lata 1996–2002, co oznacza zmianę znaczenia Rajdu Safari ze skróconą trasą i obecnie składającym się z wydarzeń specjalnych.

Zwycięstwami podzielą się trzej kierowcy: Tommi Mäkinen, Colin McRae i Richard Burns, wszyscy koronowani w tym okresie mistrzowie świata.

Colin McRae będzie ostatnim zwycięzcą Rajdu Safari w Mistrzostwach Świata w 2002 roku, jadąc Fordem Focusem RS.