Charles Leclerc: „Marzyłem o tym od małego”

Dobre kwalifikacje, dobre tempo w wyścigu a potem kontakt z Toro Rosso Brendona Hartleya. Co się stało?
Straciliśmy hamulce! Ostatnie cztery okrążenia przed kontaktem były bardzo skomplikowane, ponieważ pedałowanie było długie, a hamowanie bardzo nierówne. Sytuacja trudna do utrzymania, która niestety zakończyła się przy lewej szykanie. Trochę mi szkoda Brendona, ale jednocześnie niewiele mogłem zrobić. Próbowałem dostać się jak najdalej w prawo, ale to nie wystarczyło, aby go ominąć.

Jak długo czekałeś na to domowe Grand Prix?
Marzyłam o tym odkąd byłam mała! Musiałem mieć około 4 lub 5 lat, kiedy po raz pierwszy wziąłem udział w GP Monako. Wyścig obserwowałem z tarasu budynku zlokalizowanego za pierwszym zakrętem. Było to mieszkanie rodziców jednego z moich najlepszych przyjaciół bawiliśmy się małymi samochodzikami, obserwując, jak duże wyjeżdżają z Sainte-Dévote.

Czy pod względem emocjonalnym trudno było Ci poradzić sobie ze wspomnieniami Twojego ojca i Julesa Bianchi (Charles Leclerc wypuścił hołd w postaci hełmu dla dwóch mężczyzn w Monako)?

Wyścig specjalny – specjalny hełm.
Wykorzystam projekt hełmu mojego ojca z dodatkowym hołdem na górze i z tyłu Julesa i jego. Naszym marzeniem było ściganie się pewnego dnia w Monako i jestem pewien, że Jules i on patrzą na to z góry. pic.twitter.com/25YdhCZ6Sb

- Charles Leclerc (@Charles_Leclerc) 23 maja 2018

Obaj są zawsze ze mną, nie tylko w Monako. Bez mojego ojca, bez Julesa nie byłoby mnie dzisiaj tutaj i nie potrzebuję, aby ulice Księstwa o nim pamiętały. Codziennie rano, zanim wsiądę do samochodu, myślę o nich. Potem, kiedy już się zaprzęgnę, mam zadanie do wykonania.

Zapraszamy do zapoznania się z pełnym wywiadem i analizą Grand Prix Monako, przeprowadzoną przez naszego specjalnego korespondenta w Księstwie, w numerze AUTO 2167tygodniowo, dostępny w wersji cyfrowej i w kioskach.