5 pamiętnych wyścigów F1 w Zandvoort

• 1973: Roger Williamson umiera w telewizji na żywo

Na 8. okrążeniu Grand Prix Holandii w 1973 r. Roger Williamson (marzec) doznał przebicia opony i stracił kontrolę nad samochodem. Uderzył w zewnętrzną szynę, przeszedł przez tor, a jego samochód przewrócił się, zanim zapalił się. W chwili wypadku towarzyszył mu jego przyjaciel David Purley. Zatrzymuje się i próbuje mu pomóc, gdy Roger Williamson woła o pomoc.

Tymczasem wyścig toczy się dalej, jakby nic się nie stało, a pozostali kierowcy nie zatrzymują się. Komisarze, nie wyposażeni w odpowiednią odzież, nie interweniowali. David Purley próbuje wszystkiego, co możliwe, aby uratować pilota Marcha. Bierze od marszałka gaśnicę, aby ugasić pożar i kilka razy próbuje przewrócić samochód, ale na próżno. Kiedy nie słyszy już krzyku przyjaciela, David Purley rozumie, że ten ostatni nie przeżył. Pilot przecina tor z obrzydzeniem, na oczach zdumionych widzów. Kamery na całym świecie nie przeoczyły niczego z tej sceny. Cała planeta widziała na żywo śmiertelny wypadek F1.

• 1975: James Hunt ustanawia swój rekord Grand Prix

Tor w Zandvoort stanowi punkt zwrotny w karierze Jamesa Hunta. Za kierownicą bolidu zespołu Hesketh Brytyjczyk odniósł swoje pierwsze zwycięstwo na holenderskiej ziemi. Wystartowałem z trzeciego miejsca na starcie, za Ferrari Nikiego Laudy i Claya Regazzoniego James Hunt zatrzymał się na początku wyścigu, aby zmienić opony na typu slick, na torze, który nie był całkowicie suchy. Podcięcie działa i James Hunt zostaje na czele wyścigu. Jednak jego przewaga nad Nikim Laudą maleje, ponieważ Austriak ma świeższe opony. Na 20 okrążeń przed końcem oba samochody ścigają się koło w koło. Kierowca Ferrari nie atakuje jednak rywala i zadowala się wywarciem na nim presji. Część obserwatorów nie rozumie strategii Nikiego Laudy, który ściga się po duże punkty w mistrzostwach. Ze swojej strony James Hunt jest bardzo zadowolony z tej strategii i przekracza linię mety jako zwycięzca, z rękami wzniesionymi ku niebu.

• 1979: Gilles Villeneuve i nieprawdopodobny powrót na trybunę

Mechanicy Ferrari obecni na GP Zandvoort w 1979 r. z pewnością wciąż zastanawiają się, jak Gilles Villeneuve był w stanie postawić samochód z powrotem na swoje stoisko. Na początku wyścigu Kanadyjczyk doznał powolnego przebicia opony w lewy tył. To go utrudnia, a jego rywal Alan Jones zbliża się niebezpiecznie blisko. Gilles Villeneuve nie zatrzymuje się i kręci. Niebezpiecznie cofa na torze i odjeżdża z pełną prędkością. Jego tylne zawieszenie uległo awarii i kierowca Ferrari musiał wrócić do boksów na 3 kołach. Kończy okrążenie powrotne, prowadząc jedną rękę, drugą uniesioną, aby zasygnalizować, że pracuje na biegu jałowym. Kiedy wrócił do boksu, mechanicy Ferrari pogratulowali mu możliwości przywrócenia samochodu pomimo jego stanu.

• 1981-1984: Francuska dominacja w Zandvoort 

Grand Prix Holandii często było udane dla francuskich kierowców. W 1981 r. Alain Prost wygrywa edycję za swoim kierownicą Renault. Przyszły poczwórny mistrz świata rozpoczyna serię czterech edycji, w których triumfują francuscy kierowcy. Didier Pironi wygrał w 1982 roku za kierownicą Ferrari. Następny rok, René Arnoux naśladuje go za kierownicą tego samego jednomiejscowy. Zanim Alain Prost odniósł drugie zwycięstwo na torze w 1984 roku, swoim McLaren. Cztery z rzędu! Wystarczająco dużo, żeby dać pomysły Pierre Gasly et Esteban Ocon ? Odpowiedz w niedzielę. 

Alain Prost (Renault) po raz pierwszy zasmakował zwycięstwa w Zandvoort w 1981 roku. ©DPPI.

• 1985: ostatni występ Nikiego Laudy 

Po ponad roku bez zwycięstwa Niki Lauda za wszelką cenę chce wrócić do sukcesu, zanim się wycofa. Problem z silnikiem w kwalifikacjach zapewnił mu nie lepsze niż 10. miejsce na starcie. Kiedy zgasły światła, Nelson Piquet i Thierry Boutsen utknęli w martwym punkcie. W peletonie panuje panika, którą Niki Lauda wykorzystuje i zyskuje 4 pozycje. Słaby pit stop Alaina Prosta w połowie wyścigu pozwolił Austriakowi znaleźć się na prowadzeniu. Jednak na nowszych oponach Francuz wrócił z pełną prędkością i dojechał do skrzyżowania na 7 okrążeń przed metą. Wszyscy czekają na rozkaz zespołowy, który pomoże Alainowi Prostowi zwyciężyć, ale on nie nadchodzi. Mimo że jest szybszy od swojego kolegi z drużyny, Alain Prost nie jest w stanie go wyprzedzić. Niki Lauda, ​​sprytny, używa koła, które daje mu kilka dodatkowych koni na prostych. Dodaje do tego męską obronę i przekracza linię jako wielki zwycięzca. Podpisuje swoje 25. i ostatnie zwycięstwo w Formule 1. 

Niki Lauda (McLaren) wypełni swoją misję powrotu do sukcesu przed przejściem na emeryturę. ©DPPI.