Zwycięstwa Patricka Tambaya w F1: Niemcy 1982 (1/2)

Rozczarowany F1 po skomplikowanym okresie w Ligierze (18. miejsce w mistrzostwach) Patrick Tambay wrócił do Ameryki i uzależnił swój powrót do najwyższej kategorii od rozmowy telefonicznej z Renault lub Ferrari. Tak właśnie stało się w 1982 roku, kiedy Enzo Ferrari, wbrew wszelkim oczekiwaniom, wybrał Habów na miejsce jednego z jego najbliższych przyjaciół, Kanadyjczyka Gillesa Villeneuve’a, który zginął tragicznie podczas kwalifikacji do Grand Prix Belgii w Zolder.

Ósmy w Zandvoort (Holandia), gdzie odkrył 126 C2, Tambay zdobył swoje pierwsze podium w Brands Hatch (Wielka Brytania) i solidne 4. miejsce na torze Circuit Paul Ricard (Var). Jednak 8 sierpnia 1982 roku jego kariera przybrała zupełnie inny obrót. W Ferrari z legendarnym numerem 27 skupił teraz oczekiwania Ferrari, ponieważ był jedynym kierowcą Scuderii na początku wyścigu.

Dzień wcześniej podczas deszczowych kwalifikacji Didier Pironi uległ strasznemu wypadkowi. Ze względu na słabą widoczność Pironi nie widział jednomiejscowy doAlain Prost, spowita mgłą. Kierowca Ferrari brutalnie najechał na Renault, Pironi poważnie ranił nogi. 

Tambay, jedyny kierowca Ferrari na starcie w niedzielę

Czwarty na starcie Tambay nie poddał się następnego dnia i nawet miał luksus wyprzedzenia Renault z Prost i René Arnoux w pierwszych 10 okrążeniach, co spowodowało pewne trudności w fazach hamowania.

Lider wyścigu Nelson Piquet wydawał się nietykalny za kierownicą swojego Brabham BMW, odliczając nawet 24 sekundy przed kierowcą Ferrari. Tyle że Brazylijczyk, skręcając na Eliseo Salazara, został potrącony przez Chilijczyka, który nie zahamował w szykanie.

Potem nastąpił legendarny epizod ponczu między dwoma mężczyznami, ale Patrick Tambay nie miał z tym nic wspólnego. Po raz pierwszy w swojej karierze prowadził w Grand Prix. W wieku 33 lat rodzina Habów skorzystała z okazji, aby odnieść swoje pierwsze zwycięstwo w Formule 1, rozgrzewając serca Scuderii po śmierci Villeneuve'a i poważnym wypadku Pironiego.

Na podium radość Patricka była oczywiście bardzo wewnętrzna, był on nadal bardzo poruszony śmiercią swojego kanadyjskiego przyjaciela, którego zastępował. „Mogę zadedykować to zwycięstwo Gillesowi lub Didierowi. Ale oferuję to Enzo Ferrari w podziękowaniu za zaufanie, jakie mi okazał.” zwierzył się. Ten sukces w szczególności pomógł Ferrari zdobyć tytuł konstruktorów pod koniec mrocznego sezonu dla Scuderii.

CZYTAJ TAKŻE > Patrick Tambay (1949-2022)