Wideo. Top 5 spektakularnych wyścigów otwierających

5. Grand Prix Australii 2017
Od 2014 roku i rewolucji silnika hybrydowego V6 Turbo, Mercedes miażdży konkurencję już od pierwszych okrążeń toru. Ale w zeszłym roku wśród mieszkańców wybuchł bunt Stabilny Ferrari. Fani (i szerzej fani F1) ekscytuj się kiedy Sebastian Vettel (Ferrari) wypiera Lewis Hamilton (Mercedes) z piedestału po fali pit stopów. Srebrna Strzała nie jest w stanie dotrzymać tempa Ferrari i czterokrotny mistrz świata śpiewa hymn Włoch po raz pierwszy od półtora roku.

4. Grand Prix Australii 2005
Do tej niedzieli marca 2005 roku zespół Renault był uważany za drugiego najlepszego, zdolnego do licznych podium, ale dalekiego od aspiracji do tytułów światowych. Wzdłuż Albert Park wszystko się zmienia! Obawialiśmy się wyścigu prowadzonego spokojnie Michael Schumacher (Ferrari); nie ma mowy. Niemiec opuszcza kwalifikacje z powodu deszczu, po czym zderza się z Nickiem Heidfeldem (Williams-BMW).

Wśród Blues i Yellows, R25 of Giancarlo Fisichella et Fernando Alonso chodzi jak zegarek. Włoch wywalczył zwycięstwo z pole position, a przyszły numer 1 ustanowił najszybsze okrążenie w wyścigu i w sumie awansował z 13. na 3. miejsce. Wystarczająco, aby wprawić francuskich fanów w dobry nastrój już od śniadania.

3. Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1990
Jeden z najgorszych torów, jakie otrzymały Formułę 1, paradoksalnie zapewnił chwilę odwagi w 1990 r. Dzięki 15 zakrętom o 90 stopni tor w Phoenix (Stany Zjednoczone) był miejscem bezprecedensowej bitwy pomiędzy Ayrton Senna (McLaren) i ognisty Awinion: Jean Alesi. Mimo że Tyrell jest mniej konkurencyjny niż maszyna Brazylijczyka, Jean Alesi prowadzi przez pierwsze 34 okrążenia wyścigu. Ayrton Senna wraca jak samolot, walka jest przesądzona, ale Francuz walczy dzielnie. Ken Tyrell, szef tytułowej drużyny, przygląda się paradzie ze szczerym uśmiechem, a japońscy komentatorzy zabierają głos:

Jean Alesi w końcu się poddał, ale do potrójnego mistrza świata dobiegł zaledwie osiem sekund, mimo że startował w swoim pierwszym pełnym sezonie w F1.

2. Grand Prix Australii 2003
Runda otwarcia jest często dobrą zapowiedzią kolejnego sezonu; GP Melbourne w 2003 roku jest tego dowodem. NIE, Michael Schumacher (Ferrari) nie narzucało się (szampańskie wyróżnienia powędrowały do David Coulthard w McLarenie). Czerwony Baron jest popychany przez młodzieńca Kimi Räikkönen (McLaren), ten po pojedynku wpychający Niemca w trawę. Następnie mechanika zawiodła, powodując przesuwanie deflektora przed lewym pontonem.

Kwiecisty, Juan Pablo Montoya (Williams-BMW) poczuł się zdezorientowany, prowadząc w wyścigu na osiem okrążeń przed końcem.

Później Michael Schumacher o włos zdobył mistrzostwo, Montoya w pojedynkę zniweczył jego szanse na tytuł, dogonając Rubensa Barrichello (Ferrari) w Stanach Zjednoczonych, a Kimi Räikkönen okazał się najcięższym rywalem „Kaisera”.  

1. Grand Prix Australii 2002
Niekoniecznie najpiękniejsze wydarzenie, ale z pewnością najbardziej szalone! Na początku pierwszego zakrętu, Ralf Schumacher (Williams-BMW) zapomina włączyć hamulce i zostaje pilotem samolotu na grzbiecie biednego Rubensa Barrichello (Ferrari). Z tyłu panuje chaos, pomiędzy kłębami dymu zderza się i porzuca sześć samochodów.

Po neutralizacji Jarno Trulli dzielnie bronił barw Renault przed Michaelem Schumacherem (Ferrari) i Juanem Pablo Montoyą (Williams-BMW). Jednak za oficjalny powrót do F1 Renault nie zostało nagrodzone wypadkiem Włocha.

Na zakończenie imprezy australijscy widzowie z pasją obejrzą pojedynek o 5. miejsce pomiędzy dzieckiem kraju Mark Webber (Minardi) et Mika Salo, alors au volant de la nouvelle Toyota. Ce dernier effectue une erreur, permettant à la petite équipe italienne d’inscrire deux points à valeur de victoire. Mark Webber et Paul Stoddart sont même autorisés à monter sur le podium !

Pośród całego tego entuzjazmu 54. zwycięstwo Schumiego nieuchronnie schodzi na dalszy plan…