Jak będzie działać system handicapów aerodynamicznych?

Po raz pierwszy w swojej historii Formuła 1 przyjmie system handicapów w zakresie rozwoju aerodynamiki, który będzie opierał się na klasyfikacji mistrzostw Producentów, wprowadzonej od 2021 r. i wzmocnionej od 2022 r. 

Do tego czasu wszystkie zespoły mogły przeprowadzać 65 testów w tunelu aerodynamicznym tygodniowo., wiedząc, że rok testowy jest podzielony na 6 okresów po 8 tygodni każdy, oznaczonych skrótem „ATP” (od „okresu testów aerodynamicznych”). 

Od 2021 roku każdy ATP będzie powiązany z wartościami referencyjnymi pod względem przebiegów, godzin obłożenia tunelu aerodynamicznego i godzin pracy w samym tunelu aerodynamicznym. Wartości referencyjne ustalono odpowiednio na 320 przebiegów, 400 godzin pracy i 80 godzin w tunelu aerodynamicznym przez 8 tygodni.. To 40 biegów w tunelu aerodynamicznym, 50 godzin w ścianach i 10 godzin w tunelu aerodynamicznym tygodniowo. Liczbę geometrii 3D, które można symulować za pomocą obliczeniowej dynamiki płynów (CFD), ustalono na 2000 dla każdego ATP. 

Do tych odniesień dodaje się współczynnik wagowy, oznaczony literą C, wyrażony jako procent i który zależy od klasyfikacji Producenta. W 2021 roku rozpiętość ta waha się od 90% standardowych wartości dla odchodzącego mistrza do 112% dla drużyny, która zajęła ostatnie miejsce w tabeli. Oznacza to stratę (lub zysk w zależności od punktu widzenia) w wysokości 5% na pozycję w mistrzostwach.

Przykład: mistrz 2020 będzie miał na każdy ATP 90% z 320 przejazdów, 400 godzin pracy, 80 godzin w tunelu aerodynamicznym i 2000 obiektów CFD. Oznacza to 288 przebiegów, 360 godzin pracy, 72 godziny w tunelu aerodynamicznym i 1800 pozycji w CFD przez 8 tygodni, co odpowiada 36 biegom, 45 godzinom pracy i 9 godzinom tunelu aerodynamicznego tygodniowo. 

Po wprowadzeniu nowych przepisów technicznych na rok 2022, które wymagają znacznych zasobów i rozwoju, system handicapów aerodynamicznych stanie się jeszcze bardziej agresywny. Przeskok pomiędzy rankingami będzie dwukrotnie większy (5%), a zakres współczynników C będzie się wahał od 70% wartości referencyjnej dla ukoronowanej drużyny w 2021 r. do 115% dla drużyny, która zajmie drugie miejsce. 

Nowy przykład: mistrz 2021 będzie miał na każdy ATP 70% z 320 przejazdów, 400 godzin pracy, 80 godzin w tunelu aerodynamicznym i 2000 obiektów CFD zawsze używanych jako punkt odniesienia. Oznacza to 224 przebiegi, 280 godzin pracy, 56 godzin w tunelu aerodynamicznym i 1400 pozycji w CFD przez 8 tygodni, co odpowiada 28 trasom, 35 godzinom pracy i 7 godzinom tunelu aerodynamicznego. 

Różnica zacznie być wówczas wyraźnie odczuwalna pomiędzy liderami a zespołami znajdującymi się gorzej w rankingach. 

Ostatni szczegół, który wyraźnie nie jest jednym: kwoty te opierają się na a Ranking producentów aktualizowany co sześć miesięcy. Inaczej mówiąc, z największej alokacji nie będzie mogła skorzystać drużyna, która w poprzednich mistrzostwach zajęła ostatnie miejsce. tylko do 30 czerwca bieżącego sezonu. Od tej daty będą brane pod uwagę hierarchia średniookresowa, do 31 grudnia. 

Zespoły mają jeszcze czas na zapoznanie się z nowym systemem handicapowym, ale nie ma wątpliwości, że już zastanawiają się nad najlepszymi sposobami jego optymalizacji. Czy na przykład powinniśmy poświęcić miejsce w mistrzostwach, szczególnie w środku sezonu, ponieważ nie doprowadziłoby to a priori do utraty dochodów, aby mieć więcej czasu na wiatr w drugiej połowie roku?

W połączeniu z obniżonym o 30 mln dolarów pułapem budżetowym (145 mln zamiast pierwotnie planowanych 175), ten system handicapów lotniczych powinien umożliwiać przetasowanie kart i wysunąć na pierwszy plan mile widziane odnowienie.